<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6698326\x26blogName\x3dwords+attack\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://wordsattack.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://wordsattack.blogspot.com/\x26vt\x3d-8728063302081268740', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe", messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER, messageHandlers: { 'blogger-ping': function() {} } }); } }); </script>

Γράφουμε•... για να μη σκάσουμε

(Ευχαριστούμε για την κατανόηση!)

 

23.2.05

Η φτηνή δικαιολογία του Διαλόγου

Διαβάζω τελευταία στις εφημερίδες για αυτά που λαμβάνουν χώρα στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία. Είπα διάλογο; Λάθος. Ο διάλογος χρειάζεται αμφίδρομη επικοινωνία. Να ακούς τη γνώμη του άλλου, να την κρίνεις και να απαντάς. Κατί που σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω πως συμβαίνει στον Ε.Δ.Π. Γιατί; Μάλλον φταίει η υποκριτική στάση αυτών που συμμετέχουν σε αυτόν.
Όλοι οι "φορείς της Παιδείας" (τα συνδυκαλίστικά όργανα για την ακρίβεια) πήραν μέρος στο διάλογο μόνο και μόνο για να μην τους κατηγοτήσει κανένας για το αντίθετο. Δεν είχαν όμως καμία όρεξη για διάλογο. Απλά προβάλουν τα (στείρα) επιχειρήματά τους με σχεδόν συντεχνιακή λογική. Μαθαίνω πως οι μισοί από αυτούς αποχώρησαν(πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) για λόγους διαδικασίας και όχι ουσίας. Τωρά εγώ θα πρέπει να χαίρομαι για τους φορείς της Παιδείας μας;
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους όμως υπάρχει και μια δεύτερη υποκρισία. Αυτή της κυβέρνησης. Η οποία πιέζεται (και κατά τη γνώμη μου καιρός ήταν να πιεστεί) από την Ε.Ε. να προχωρίσει σε μεταρρυθμίσεις. Έτσι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το διάλογο για να μειώσει το πολιτικό κόστος. Μοιράζει απλά τις ευθύνες.
Ο διάλογος που τόσο πολύ προβάλει η Ν.Δ. σε πολλούς άλλους τομείς είναι ένα κόλπο για να μην πάθει τα ίδια με το ΠΑΣΟΚ. Αν υποστήριζε πραγματικά το διάλογο και αν ήθελε να κυβερνάει και να αποφασίζει σύμφωνα με τη γνώμη των πολιτών θα έπρεπε να ήταν διατεθημένη να εφαρμόσει αυτή την πολιτική σε όλα τα θέματα.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι η απόρριψη του αιτήματος για δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα (Συνταγματική Συνθήκη καλύτερα γιατί δεν έχει όλα τα χαρακτηριστικά του συντάγματος). Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για το Σύνταγμα το πιο δίκαιο και δημοκρατικό θα ήταν να ψηφίσουν οι πολίτες για αυτό. Να πάρουν οι ίδιοι την ευθύνη για κάτι τόσο συμαντικό, που θα επιρρεάσει τη ζωή τους σε κάποιο βαθμό. Παρόλα αυτά, επειδή το πολιτικό κόστος είναι μικρό (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) η κυβέρνηση κωφεύει (κάνει τον κινέζο όπως θα λέγαμε για τον προηγούμενο πρωθυπουργό!).
Έπειτα από όλα αυτά ποια θα πρέπει να είναι η αντίδρασή μου στο άκουσμα της λέξης διάλογος από κυβερνητκά χείλη; ΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

1 Comments:

At 13/3/05 11:18, Blogger Sakis Rizos said...

"Δημοψήφισμα απαιτούν για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα κάποιοι, όταν οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουμε να διαβάσουμε το μισθωτήριο του σπιτιού μας! Και γιατί δεν πρέβαλαν το ίδιο αίτημα, όταν η Βουλή ψήφιζε το δικό μας Σύνταγμα;"

Θα συμφωνήσω με το παραπάνω σχόλιο του Θαλή Π. Κουτούπη. MarketingWeek, 7/3/2005, σ. 66.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home