Τρέχω, τρέχω, τρέχω... και χρόνο δεν έχω!

Μια βδομάδα τώρα τρέχω... Χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Ξυπνώ χαράματα, γυρίζω σπίτι βράδυ - νεκρός - και χίλιες δύο σκέψεις τριγυρίζουν στο κεφάλι μου. Στην εποχή τη ταχύτητας όλα τα παραπάνω είναι φαντάζομαι κοινός τόπος, ε;
Καθώς τριγυρίζω στις γειτονιές της Αθήνας, και προσπαθώντας να απαλλαγώ με τον πιο ανώδυνο τρόπο από τους νεκρούς χρόνους (αναμονή λεωφορείων και μετρό, διαδρομές με αυτά, διαδρομές με τα πόδια, αναμονή φίλων κ.τ.λ.), παρατηρώ τους άλλους ανθρώπους. Είναι όλοι τόσο διαφορετικοί από εμένα κι όμως φαίνονται ίδιοι. Όπως οι αθλητές στον τελικό των 50 μέτρων, που ο καθένας (σχεδόν) είναι από άλλη χώρα, έχει διαφορετικό συγκριτικό πλεονέκτημα, διαφορετική στρατηγική ακόμα και διαφορετικούς (μακροπρόθεσμους) στόχους, και παρόλα αυτά τη στιγμή που αρχίζει ο αγώνας κανείς δεν φαίνεται να διαφέρει από τον άλλο. Έτσι και όλοι εμείς, οι αναμένοντες τα λεωφορεία και το μετρό, οι βιαστικοί περαστικοί, οι τύποι στη γωνία που κοιτάζουν ανυπόμονα το ρολόι τους και μιλάνε στο κινητό, μοιάζουμε με μαραθωνοδρόμους της ζωής (που πολλές φορές έχει ρυθμούς αγώνα 50 μέτρων). Όταν κοιτάς αφ' υψηλού και απ' έξω όλοι μοιάζουμε ίδιοι.
Όλα αυτά μου ήρθαν τη στιγμή που ενώ εγώ σκεφτόμουν για τους άλλους, αναρωτήθηκα τι να σκέφτονται εκείνοι. Υπάρχει άραγε κάτι κοινό στις σκέψεις όλων μας; Λοιπόν νομίζω ότι υπάρχει μία σκέψη που μοιραζόμαστε όλοι μας: ο χρόνος. Η γκρίνια μας για την έλλειψή του, καλύτερα. Και βάζω στοίχημα για αυτό. (Αν υπάρχει κάποιος που να μη το θεωρεί αυταπόδειχτο - αμφιβάλλω!)
Μια βδομάδα τώρα τρέχω... Για την ακρίβεια, μια βδομάδα τώρα σπαταλάω το χρόνο μου (αυτόν που γκρινιάζω ότι δεν έχω) αναβάλλοντας τις προτεραιότητές μου επειδή δεν έχω χρόνο. Αν δεν προλαβαίνεις να επιλέξεις τι θα κάνεις και πότε θα το κάνεις, να ξέρεις πως πάντα θα υπάρχει χρόνος σε κάποια άλλη στιγμή για να κάνεις αυτή την επιλογή. Αρκεί μόνο να επιλέξεις αυτή τη στιγμή. Έχω γίνει ειδικός σε αυτόν το τομέα!
Αν κατάλαβα κάτι αυτή τη βδομάδα είναι ότι το πρόβλημα χρόνου τις περισσότερες φορές είναι πρόβλημα επιλογών. (Αδυναμία να πάρω μια απόφαση, αδυναμία να βάλω προτεραιότητες). Και το πρόβλημα επιλογών είναι πολύ χειρότερο από το πρόβλημα χρόνου.
Σταματάω εδώ γιατί... δεν έχω χρόνο! (Τώρα αυτό είναι μια επιλογή; - Με αυτό το πλευρό να κοιμάμαι!)