Καθώς πλησιάζουμε προς τις εκλογές όλες οι παρατάξεις εργάζονται πυρετωδώς για να αποσπάσουν όσο περισσότερους ψήφους. Τα τραπεζάκια έχουν πάρει εδώ και μέρες τη θέση τους, συνοδεία μουσικής πολλές φορές, τα φυλλάδια μοιράζονται σαν τις καραμέλες διάφοροι σου πιάνουν την κουβέντα. Άτομα τα οποία μερικές φορές δεν πατάνε καν στη σχολή για μαθήματα έρχονται μόνο και μόνο για να σε επιστρατεύσουν, επειδή έχουν εντολές από πάνω, για να πάει καλά το κόμμα. Βλέπεις άτομα, που προσπαθούν μέσα από τις γνωριμίες και τις δικτυώσεις τους να εξασφαλιστούν, να έρχονται να βάζουν το "κασετοφωνάκι" και να σου τσαμπουνάνε το ποιηματάκι τους που έχουν διαβάσει από τα ραβασάκια της παράταξης. Πολλές φορές απορώ, πως είναι δυνατόν τόσα πολλά κομματοποιημένα άτομα να μην έχουν διαφοροποιήσει έστω και στο ελάχιστο τις θέσεις του κόμματος στο οποίο ανήκουν έστω και μια φορά, τουλάχιστον εκτός συνελεύσεων. Αυτός όμως είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να επιβιώσεις μέσα στο απόλυτα δημοκρατικό σύστημα του ελληνικού χώρου, το οποίο σε βάζει στη μια άκρη απέναντι από όλους τους άλλους αν κάνεις το λάθος να εκφράσεις κάτι διαφορετικό. Βλέπουμε τις παρατάξεις να έχουν ως κύρια δραστηριότητά τους την αφισοκόλληση που είναι και αντιαισθητική και γεμίζει τους χώρους του πανεπιστημίου με άχρηστα χαρτιά, για να μη μιλήσω για τα χρήματα τα οποία, όσον αφορά τις νεολαίες κομμάτων και όχι τους ανεξάρτητους που τα πληρώνουν μόνοι τους, θα ήθελα να μάθω από πού τα διαθέτουν. Να μιλήσουμε για τις ανακοινώσεις, ανακοινώσεις που πολλές φορές αναλώνονται να διαπραγματεύονται θέματα όπως αυτά των διεθνών πολέμων και παγκόσμιων ανακατατάξεων, τη στιγμή που μείζονα εσωτερικά προβλήματα των φοιτητών παραμένουν άλυτα. Βέβαια καλό είναι να ασχολούμαστε και να προβληματιζόμαστε για αυτά, αλλά ελάχιστα απασχολούν την πλειοψηφία των φοιτητών όταν έχουμε προβλήματα με τα θέματα των προγραμμάτων σπουδών, των πολλές φορές φτωχών παρεχομένων συγγραμμάτων, των φοιτητικών εστιών, των εγκαταστάσεων των τμημάτων και των «σφαγών» σε μαθήματα των εξεταστικών.
Τι να περιμένεις όμως από κάποιες εκλογές οι οποίες δεν είναι έγκυρες, δεν είναι αξιόπιστες και γίνονται εντελώς τυπικά πλέον. Γιατί έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω τις εκλογές αυτές όταν κάθε παράταξη ανακοινώνει τους δικούς τις αριθμούς σχετικά με τα αποτελέσματα χωρίς ποτέ να συμφωνούν μεταξύ τους. Άλλωστε αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο έχουμε κάθε χρόνο υψηλά ποσοστά αποχής, τα οποία θα ήταν ακόμα υψηλότερα αν δεν συνέβαινε η επιστράτευση όλων των γνωστών και των φίλων.
Ωραία και θα μου πει κάποιος τι να κάνουμε. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αποκομματοποιηθεί ο φοιτητικός χώρος. Να εκλέγουμε άτομα που δε θα εξαρτώνται από καμία κομματική παράταξη, άτομα που δε θα πάρουν εντολές από κανένα κόμμα. Άτομα που δε θα διαβάζουν τα χαρτάκια με τις θέσεις του κόμματους την ώρα των συνελεύσεων. Άτομα που δε θα σημειώνουν σε καταλογάκια ποιοι τους ψήφισαν για αμφιλεγόμενη χρήση στο μέλλον. Χρειαζόμαστε άτομα με ικανότητες και με διάθεση για δουλειά και εκπροσώπηση των φοιτητών και όχι κομματικά παπαγαλάκια και υποχείρια.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι περισσότεροι φοιτητές θα ήθελαν να αλλάξουν τα πράγματα, να επικρατήσει κάποιο άλλο σύστημα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και πολλές δυσκολίες καθώς τα κυκλώματα είναι δύσκολο να διαλυθούν. Βλέπετε είναι λιγάκι επικίνδυνο να αφήσεις το φοιτητικό χώρο χωρίς έλεγχο, χωρίς ένα μηχανισμό για να σε βάλει, αν δεν έχεις μπει ακόμα, στη λογική της μάζας και να σε κρατήσει σε αυτή.