<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6698326\x26blogName\x3dwords+attack\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://wordsattack.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://wordsattack.blogspot.com/\x26vt\x3d-8728063302081268740', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Γράφουμε•... για να μη σκάσουμε

(Ευχαριστούμε για την κατανόηση!)

 

2.3.05

Το όνειρο ενός σκύλου

Γιατί πάτε να δείτε μια ταινία; Για τους πρωταγωνιστές; Για το σενάριο; Για τη σκηνοθεσία; Για να περάσει ευχάριστα η ώρα σας; Για το νόημα της ταινίας; Για όλα αυτά μαζί;
Τι σύμπτωση! Κι εγώ για αυτά πάω να δω μια ταινία. Όμως αυτό που μου αρέσει περισσότερο από όλα είναι να βγαίνω έξω από τη σκοτεινή αίθουσα και να βλέπω τον κόσμο με άλλα μάτια. Να νιώθω εξωγήινος. Να κοιτάζω παράξενα τους γύρω μου. Να προσέχω μικροπράγματα. Να χάνομαι σε παράξενες εικόνες που έχει σφηνώσει η ταινία στο μυαλό μου. Αυτό που μου αρέσει σε μια ταινία είναι να με μαγεύει.
Κι αυτό μου έκανε Το Όνειρο Ενός Σκύλου του Άγγελου Φραντζή. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες καλές ελληνικές παραγωγές (εννοώ από άποψη σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, ήχου στα οποία οι περισσότερες ελληνικές ταινίες είναι κάτω από τη βάση) που μπορείς να πεις πως άξιζαν τα λεφτά τους. Καταπληκτική κίνηση της κάμερας (δείτε το πρώτο οχτάλεπτο μονοπλάνο και μετά το συζητάμε!), χαρακτήρες βγαλμένοι από κόμικ, καρτουνίστικα χρώματα και όμορφες γνωστές μουσικές είναι τα συστατικά της μαγείας της ταινίας.
Το κύριο συστατικό της μαγείας όμως είναι η ονειρική ατμόσφαιρα της ταινίας. Τα αλλόκοτα περιστατικά που συμβαίνουν στους πρωταγωνιστές είναι περιστατικά ονείρων. Εκεί που όλα μοιάζουν συνηθισμένα ανοίγεις μια πόρτα και βρίσκεσαι σε άλλο κόσμο. Μην προσπαθείτε να βρείτε νοήματα σε αυτά που συμβαίνουν. Δεν θα έχετε μεγάλη επιτυχία σε αυτό! Όλα έχουν τόσο νόημα όσο έχει και ένα παράξενο όνειρο. Απλά αφεθείτε στον τρελό καταιγισμό παράξενων εικόνων και χαθείτε μέσα τους.
Όλη η ταινία γυρίστηκε νύχτα και χαράματα. Στα πιο ψαγμένα, όμορφα και ασυνήθιστα μέρη του κέντρου της Αθήνας. Αν μένετε εκεί είναι σίγουρο πως θα αναγνωρίσετε μερικά τουλάχιστον και θα αναρωτηθείτε: «μα πως μου ξέφυγε εμένα αυτό;» Ο Φραντζής αποδεικνύεται ιδανικός ξεναγός σε όσα έχουμε μες τα πόδια μας και δεν προσέχουμε ποτέ.
OK, σταματάω εδώ γιατί νομίζω είναι φανερό πόσο πολύ μαγεύτηκα από αυτή την ταινία. Δείτε τη και τα ξαναλέμε! Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε το site της ταινίας (link).