Φοιτητικές εκλογές

Η σχολή βαδίζει εδώ και καιρό σε ρυθμούς εκλογών. Τα τραπεζάκια έχουν πολλαπλασιαστεί, τα κομματικά πρόσωπα αλωνίζουν όλες τις σχολές, η πλύση εγκεφάλου έχει κορυφωθεί, η σχολή έχει γίνει πάλι μπουρδέλο με τις αφίσες που κολλάνε στους τοίχους, ο Παπακωνσταντίνου με τον Χατζηγιάννη δίνουν τον αγωνιστικό παλμό, μέχρι και φορητοί υπολογιστές επιστρατεύθηκαν για να γραφτούν CD με θέματα παρελθόντων ετών, με τη διαφήμιση της κυριαρχούσας παράταξης πάνω. Φράσεις του τύπου «δεν πιστεύω να ψηφίσεις αυτούς που δεν έχουν καμία τύχη» και «θα έρθεις αύριο» που ακολουθείται από «να μας ψηφίσεις» ακούγονται από τους ψηφοθήρες όλων των παρατάξεων. Οι τσακωμοί δίνουν και παίρνουν. Πραγματικό ενδιαφέρον για τη σχολή και το πανεπιστήμιο υπάρχει από πολύ λίγους. Οι περισσότεροι το μόνο που κάνουν είναι να διαβάζουν τις εντολές που έρχονται από τους κομματικούς μηχανισμούς, να τις αποστηθίζουν και να βάζουν το κασετοφωνάκι. Πασχίζουν να μαζέψουν ψήφους για να έχουν να πουν στο κόμμα ότι να ορίστε εγώ είμαι άξιο στέλεχος για να προωθηθώ, έκανα καλή δουλειά. Ο καθένας κοιτάει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, οδηγώντας ουσιαστικά το θεσμό των φοιτητικών εκλογών σε μια τυπική διαδικασία χωρίς αξιόλογο αντίκρισμα, σε μια απαξίωση. Ακόμα και όταν υπάρξει κάποια ανεξάρτητη κίνηση τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ένα είδος άτυπου συνασπισμού μεταξύ των νεολαιών. Ειρωνικά σχόλια σε σχέση με τους ψήφους που θα πάρει, ατάκες του στυλ «τι κατεβαίνετε να κάνετε μωρέ τώρα κι εσείς;». Την επόμενη στιγμή όμως τους πετυχαίνεις όλους μαζί (σε μίνι συνέλευση θαψίματος) να αναρωτιούνται σχετικά με το ταβάνι των ψήφων που θα αποσπάσει.

Βέβαια θα πει κάποιος «ωραία και τι προτείνεις;». Προσωπικά πιστεύω ότι ο χώρος του πανεπιστημίου και των φοιτητικών συλλόγων θα έπρεπε να ήταν ελεύθερος από κάθε μορφή κομματοποίησης. Αυτό θα του έδινε τη δυνατότητα να χειραφετηθεί πραγματικά και να βοηθήσει με καινούριες ιδέες, οι οποίες δε θα μπαίνουν σε καμία γραμμή. Όμως ένα πανεπιστήμιο αδιάβλητο από κάθε μορφή κομματοποίησης μάλλον ανήκει στην ουτοπία…