Απόψε οι άνθρωποι

Τσικνοπέμπτη. Σούρουπο. Πλάκα. Θησείο. Μοναστηράκι. Αθηνάς. Ομόνοια. Άνθρωποι. Γύρω μου. Παντού. Άλλες φορές θα με έπιανε ασφυξία. Όχι απόψε.
Απόψε οι άνθρωποι δεν περπατάνε βιαστικά. Απόψε οι άνθρωποι δεν πάνε στις δουλειές τους. Απόψε οι άνθρωποι δεν είναι σκεφτικοί. Απόψε οι άνθρωποι δεν είναι μουτρωμένοι.
Απόψε είναι τόσο διαφορετικοί. Κοιτάζουν γύρω τους με δίψα. Είναι εδώ γιατί το διάλεξαν. Θα φύγουν όποτε θέλουν. Ξεχνούν την καθημερινότητα. Αδιαφορούν για την τηλεοπτική πραγματικότητα. Δεν είναι ο μέσος όρος. Δεν είναι θύματα μιας ανιαρής φάρσας που ονομάζεται φυσιολογική ζωή. Απόψε έχουν δική τους ζωή. Τόσο διαφορετική…Απόψε μου αρέσουν. Όλοι. Κι εγώ. Με φωνάζουν οι φίλοι μου. Τους είχα σχεδόν ξεχάσει. Γύρω μου μοιάζουν όλοι φίλοι μου. Μια μεγάλη παρέα. Παράξενο. «Τώρα, έρχομαι…»