Άλλο Φεστιβάλ κι άλλο Φεστιβάλ: Μια σημαντική διαφορά

Vs

Δύο παραδοσιακά φεστιβάλ λαμβάνουν χώρα στην πόλη αυτό τον καιρό. Το Φεστιβάλ Βιβλίου στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και το Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ στην Τεχνόπολη στο Γκάζι (ήταν μέχρι απόψε, αν δεν πήγατε, χάσατε!). Και τα δύο φεστιβάλ – όπως και κάθε φεστιβάλ – έχουν σκοπό να προσελκύσουν κόσμο και να κάνουν γνωστό το προϊόν που φεστιβαλίζουν. Μα οι ομοιότητες αυτών των δύο φεστιβάλ νομίζω σταματούν εκεί, τόσο ως προς τις προθέσεις των διοργανωτών, όσο και ως προς το τελικό αποτέλεσμα.

34 ο Φεστιβάλ Βιβλίου: Μια υπέροχη ευκαιρία για έναν απογευματινό περίπατο στον ίσως ομορφότερο πεζόδρομο της πόλης με θέα την Ακρόπολη. Πάγκοι όλων των εκδοτικών οίκων (και είναι πολλοί, μη τους ματιάσουμε) είναι στημένοι κατά μήκος του πεζόδρομου από όπου μπορείτε να αγοράσετε όποιο βιβλίο θέλετε (στις τιμές των εκδοτών, δηλαδή ακριβότερα από Πολιτεία, Πρωτοπορία κτλ) με θέα πάντα την Ακρόπολη. Α, κάτι άκουσα και για κάποια συζήτηση για κάποιο θέμα (αλλά από τη δημοσιότητα που πήρε μπορώ να καταλάβω και τη σημασία που του δίνουνε) με θέα την Ακρόπολη, φυσικά! Και μη ξεχνάτε ότι τα εγκαίνια έγινα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ανατρίχιασα!)… με θέα την Ακρόπολη!
[Δευτ.-Πέμ. 6-10.30 μ.μ. Παρ., Σάβ. 6-11 μ.μ. Κυρ. 10 π.μ.-2 μ.μ. & 6-10.30 μ.μ. Μέχρι 2/10]

10 ο Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ: Στον καλύτερο χώρο για φεστιβάλ της πόλης (την Τεχνόπολη) μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην εγχώρια και διεθνή παραγωγή κόμικς και να αγοράσετε ότι σας αρέσει. Όμως αυτό είναι το ελάχιστο. Μπορείτε να δείτε εκθέσεις κόμικς Ελλήνων και ξένων δημιουργών, ατομικές ή ομαδικές, σε δύο μεγάλες αίθουσες (που παρόλα αυτά ξεχειλίζουν από κόσμο). Ξεχώρισα την έκθεση με παλαιά κόμικς (ακόμα κι από το 1930) η οποία είχε και την υπογραφή του Ουμπέρτο Έκο, τις εξαιρετικές και πρωτότυπες δημιουργίες γκράφιτι (και όχι μόνο) υπό την εποπτεία την ομάδας Carpe Diem, τα σκίτσα με σκιές του Μπλανκέτ και την έκθεση των Ελλήνων δημιουργών με τίτλο Love will tears us apart (άκου Joy Division). Παράλληλα διαδραματίζονται δρώμενα ανοιχτού χώρου (κάτι κλόουν πήρε το μάτι μου), θεατρικά, ταινίες μικρού μήκους, συναυλίες (τι φοβερό συγκρότημα αυτοί οι Illegal Operation τελικά, για τις Ρόδες ούτε λόγος!) και σίγουρα δε θα γλιτώσεις να παζαρέψεις καμιά μπλούζα ζωγραφισμένη στο χέρι από τους πλανόδιους ή να την πέσεις σε κάποια από τις πιο απίθανες φάτσες που συγκεντρώνει τούτο το φεστιβάλ. Φεύγοντας θα έχεις μαζί σου τουλάχιστον μια σακούλα με καλαίσθητα διαφημιστικά κομικσάδικων ή αναμενόμενων κόμικς καθώς και ότι free press μπορείς να φανταστείς – από φυλλάδες αναρχικών μέχρι απίθανα fanzine που σε κάνουν να απορείς “που βρίσκουν τα λεφτά οι πούστηδες;”
[Φυσικά μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά θα έπρεπε να τα γράψω στον αόριστο πλέον αλλά…]

Ύστερα από αυτά, έχω την αίσθηση πως κάποιοι χρειάζονται επειγόντως μαθήματα για το πώς διοργανώνεται ένα Φεστιβάλ που να αξίζει το όνομά του και όχι να καλύπτει με αυτό την προσπάθεια κάποιων να αρπάξουν ότι μπορέσουν τώρα γιατί τον υπόλοιπο χρόνο θα τους φάει το σκοτάδι. Ακόμα και έτσι να είναι, δε χρειάζεται να διαφημίζεται κιόλας… Νομίζω;;;