Κέρκυρα...

Είμαι στην Κέρκυρα από τις 20 Ιούλη. Κοντά 30 ημέρες και δε μπορώ να τη χορτάσω. Γυρίζω με τα πόδια και με το αυτοκίνητο σε κάθε δρόμο της πόλης και των περιχώρων. Κοιτάζω γύρω μου και απολαμβάνω τη θέα, τον ήλιο, τη θάλασσα, το πράσινο τις ωραίες παρουσίες (δεν αξιώθηκα να αγοράσω και μια ψηφιακή, να γέμιζα με Κέρκυρα το blog). Όπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ η Κέρκυρα με τρελαίνει. Από την πόλη ως τη Γλυφάδα και την Παλαιοκαστρίτσα. Από το βορρά μέχρι τα χωριά της μέσης και του νότου. Από το Αχίλλειο με την εκπληκτική θέα που αντίκριζε η Σίσυ, μέχρι την κορυφή του Παντοκρατώρου. Και την ημέρα και τη νύχτα με τα δικά της χρώματα και ρυθμούς. Συν τις κομματάρες που παιζουν οι φιλαρμονικές της πόλης.

Όμως υπάρχει κι ένα μείον, ένα παράπονο θα έλεγα. Κοιτάζω γύρω μου, αλλά πουθενά δε βλέπω τους παλιούς συμμαθητές και τις παλιές συμμαθήτριες, από όταν πήγαινα στο δημοτικό. Όταν έφυγα για την Πάτρα έκανα τη βλακεία να μην κρατήσω επαφές σχεδόν με κανέναν από αυτούς και ούτε αργότερα επιδίωξα κάτι τέτοιο. Ίσως έφταιγε και το γεγονός ότι επί χρόνια ερχόμουν μεν στην Κέρκυρα, όμως έμενα στο χωριό της μάνας μου, καμιά 20-αριά χιλιόμετρα παραέξω από την πόλη. Θα έλεγα ότι ήμουν έξω από το κλίμα της πόλης και έμοιαζα να έχω κλειδώσει τις αναμνήσεις για χρόνια σε μια άκρη του μυαλού μου. Τα τελευταία χρόνια, όμως, και ιδιαίτερα τους τελευταίους δώδεκα μήνες όπου ξανακατοικώ στην πόλη, έστω και περιστασιακά, θέλω να συναντήσω έστω μερικούς από εκείνη την τάξη. Να φανταστείτε ως δείγμα της κατάστασής μου ότι ενώ έχω βγεί με παρέα το βράδυ, κοιτάζω συνεχώς τριγύρω μήπως και πάρει το μάτι μου καμιά γνωστή φυσιογνωμία. Αν ήταν ένας φίλος από Πάτρα στη θέση μου, γνωστός κωλόφαρδος λόγω περιστατικού δύο χρόνια πίσω, θα τους συναντούσε όλους με μια μόνο βόλτα! Βέβαια θα μπορούσα με μια μικρή προσπάθεια να βρω μερικά τηλέφωνα, όμως είναι αλλιώς να επικοινωνείς μέσω ενός ψυχρού καλωδίου και αλλιώς να τους πετύχεις κάπου και να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο.

Τέλος πάντων, την Κυριακή μπορεί να ξαναφεύγω για Πάτρα (είναι και αυτή η καταραμένη εξεταστική!), όμως πολύ σύντομα θα ξαναγράφω από την Κέρκυρα, ελπίζω και με το ανάλογο φωτογραφικό υλικό…