Καλοκαίρι...

Ήθελα να γράψω λίγα πράγματα για την εποχή που μου αρέσει περισσότερο από τις τέσσερις του χρόνου. Βέβαια είμαστε πλέον στις 10 Ιουλίου, δηλαδή λίγο πριν το μέσο του καλοκαιριού. Δε βαριέσαι όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Παγωτό: Αν πούμε ότι τρώω περίπου 90 παγωτά τους τρεις μήνες του καλοκαιριού (δηλαδή 1 την ημέρα), τότε μέχρι το Σεπτέμβρη που θα γίνω 22 χρονών θα έχω φάει περίπου 1620 παγωτά από όταν ήμουν 4 χρονών. Βέβαια πολλές φορές ξεκινάω από το Μάρτη και σταματάω το Νοέμβρη (όπως πέρσι που έτρωγα παγωτά μετά την 28^η Οκτωβρίου!) την παγωτοφαγία! Όχι καθημερινά, αλλά από ότι καταλαβαίνω το παραπάνω νούμερο μάλλον είναι μικρό. Τι να πει κανείς για το καλύτερο δροσερότερο και απολαυστικότερο γλυκό που υπάρχει; Κάθε γεύση έχει κάτι το ιδιαίτερο: σοκολάτα, μπανάνα, φράουλα, τιραμισού, κρέμα βανίλια, κρέμα με μπισκοτάκια, καραμέλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φτιάξει ένας ζαχαροπλάστης. Αλλά να τελειώνω το γράψιμο για να πάω να χτυπήσω ένα παγωτάκι!

Καρπούζι: το καλύτερό μου φρούτο. Όλο το χρόνο περιμένω αυτή την εποχή για να το τσακίσω. Μου αρέσει εκείνη η στιγμή που θα πάρω το πρασινωπό, εξωτερικά, ελλειψοειδές φρούτο. Με το που το χαράζεις με το μαχαίρι, το φοβερό άρωμά του να γεμίζει όλο το σπίτι. Να ακούς τον ήχο τη στιγμή που ανοίγει στα δύο και να σε θαμπώνει το κόκκινο χρώμα του, που είναι παρόμοιο με αυτό της ντομάτας. Μετά την πανδαισία ήχων, χρωμάτων και μυρωδιών δεν έχεις παρά να περιμένεις λίγη ώρα να παγώσει στο ψυγείο για να απολαύσεις και τη γεύση του στο στόμα. Άνετα καταβροχθίζω ένα ολόκληρο σε μια ημέρα!

Θάλασσα: έχω ξαναγράψει για το πόσο δεμένος νιώθω με το υγρό στοιχείο. Πάντα μου άρεσε να ξέρω ότι κάπου κοντά υπάρχει θάλασσα. Και αυτή την εποχή μπορείς κυριολεκτικά να βυθιστείς σε αυτό το γαλάζιο που αντανακλά το νερό. Να απομακρυνθείς από τους υπόλοιπους που πλατσουρίζουν στα ρηχά, κολυμπώντας προς το βαθύ γαλάζιο. Να περπατήσεις στην παραλία. Να παρατηρείς από ψηλά τις απίθανες ανακλάσεις που κάνει το φως του ήλιου, στα σημεία που τα ρηχά νερά καλύπτουν σαν ένα διάφανο σεντόνι την ξηρά που σιγά σιγά φανερώνεται. Να νιώσεις στο πρόσωπό σου τον αέρα και να αναπνεύσεις λίγη από τη μυρωδιά της θάλασσας.

Απλότητα: αν μπορεί να χαρακτηριστεί με μια λέξη αυτή η εποχή είναι η λέξη απλότητα. Εκείνη η βαριά γκαρνταρόμπα του χειμώνα με τα παλτά, τα πουλόβερ, τα μπουφάν και τα κασκόλ θάβονται σε μια άκρη της ντουλάπας. Ένα παντελόνι και ένα μπλουζάκι αρκούν. Βγαίνεις έξω όπως είσαι.

Οφθαλμόλουτρο: τα όλο και λιγότερα ρούχα που φοράμε έχουν και ως αποτέλεσμα την αποκάλυψη σημείων του σώματος που χάνονται κάτω από τα βαριά χειμωνιάτικα ρούχα. Τίποτα δεν είναι σαν τις μίνι φουστίτσες και τα κοντά σορτσάκια που αποκαλύπτουν τα καλλίγραμμα γυναικεία πόδια, τα οποία με τη σειρά τους αγκαλιάζονται με τα πέδιλα…

Αν δεν υπήρχε και εκείνο το 1-20 Αυγούστου όλα θα ήταν καλύτερα. Το διάστημα που όλοι φεύγουν από τις μεγαλουπόλεις και τρέχουν για να προλάβουν να νιώσουν ότι κάνουν διακοπές. Για να γυρίσουν πάλι όλοι μαζί συνοδευόμενοι από την κίνηση του κέντρου της Αθήνας, μιας συνηθισμένης καθημερινής…