<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6698326\x26blogName\x3dwords+attack\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://wordsattack.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://wordsattack.blogspot.com/\x26vt\x3d-8728063302081268740', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Γράφουμε•... για να μη σκάσουμε

(Ευχαριστούμε για την κατανόηση!)

 

18.4.05

Εσφαλμένες Εντυπώσεις

Κάθε φορά που με ρωτάς πως πέρασα τη μέρα μου να ξέρεις πως έχω δύο τρόπους να σου απαντήσω – δύο διαφορετικές απαντήσεις. Κι αν σου δίνω πάντα την ίδια είναι γιατί ποτέ δεν είμαι σίγουρος αν θέλεις να ακούσεις την άλλη, εκείνη που χρειάζεται περισσότερο χρόνο και περισσότερο κόπο για να στην πω, περισσότερο χρόνο και περισσότερο κόπο για να την ακούσεις. Κι εσύ πάντα βιάζεσαι να σχολιάσεις με μια έξυπνη ανόητη ατάκα για να με κάνεις να γελάσω, γιατί έτσι κάνουν οι “φίλοι” μεταξύ τους (κοίτα γύρω σου και θα το δεις), πάντα βιάζεσαι να κάνεις την επόμενη ερώτηση, πάντα βιάζεσαι να τα μάθεις όλα, πάντα βιάζεσαι γαμώ τη μου και ποτέ δεν θα μάθεις τίποτα για μένα. Πάντα σε στάσεις λεωφορείων περιμένοντας το επόμενο, στη σχολή πριν μπεις στο μάθημα, στο δρόμο πριν το ραντεβού με την παρέα, στο club με τη μουσική να σπάει τύμπανα – γιατί θεωρείς πως αυτή η ερώτηση ταιριάζει σε αυτά τα μέρη; Φταίει που όλοι έχουμε ένα τρόπο να την απαντάμε ή φταίει που ποτέ δεν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για την απάντηση;
Κάθε φορά που με ρωτάς πως πέρασα τη μέρα μου, σου αριθμώ τις πολλές και διαφορετικές διαδρομές που έκανα, τα μέρη που πέρασα, τους φίλους και τους γνωστούς που είδα… Μα νομίζω πως όλα αυτά είναι το “τι” και όχι το “πώς”. Και το παράξενο είναι πως κι εσύ το “τι” φαίνεται να περιμένεις να ακούσεις κι ας ρωτάς το “πώς”. Λες κι αυτά τα δύο είναι το ίδιο. Μα δεν είναι…Προσπάθησέ το στον εαυτό σου και θα με καταλάβεις.
Κάθε φορά που με ρωτάς πως πέρασα τη μέρα μου, σου απαντάω όπως θα μου απαντούσες κι εσύ, όπως θα απαντούσε ο καθένας. Ο καθένας; Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πως θα απαντούσες εσύ, ή πως θα ήθελες να απαντήσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ούτε τι είδους απάντηση περιμένεις να ακούσεις. Απλά υποθέτω. Από όσα ξέρω και από όσα νομίζω ότι ξέρω.
Αναρωτήθηκες ποτέ αν οι απαντήσεις μας δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις; Για το πώς περνάμε τις μέρες μας αλλά και για το πώς απαντάμε σε αυτές τις ερωτήσεις. Για το ποιοι πραγματικά είμαστε. Κι αν είναι έτσι τότε ζούμε σε ένα κόσμο λανθασμένων εντυπώσεων; Πολύ απαισιόδοξο για να μπορεί να γίνει πιστευτό…Γι’ αυτό για πες μου, πως πέρασες τη μέρα σου;