Περήφανος γιατί πρέπει να ντρέπομαι;

Συνδικαλιστής σημαίνει να υπηρετείς τη συντεχνιακή λογική. Δεν νοείται κάτι διαφορετικό από αυτό. Και όταν κάποιος προβάλει μια διαφορετική λογική δέχεται την κατακραυγή των υπολοίπων, όχι για τα επιχειρήματά του αλλά γιατί δεν ανταποκρίνεται στο ρόλο του.
Οι σύλλογοι φοιτητών στα πανεπιστήμια είναι τα συνδικαλιστικά όργανα των φοιτητών. Και για αυτό το λόγο είναι θεωρητικά αδιανόητο για ένα φοιτητικό σύλλογο να μην υπηρετεί την αντίδραση σε κάθε είδους αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση. Αξιολόγηση, αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΚΕΣ, διανομή δωρεάν συγγραμμάτων, ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων… η θέση που πρέπει να υποστηριχτεί είναι δεδομένη.
Αυτά καταλαβαίνω φέτος που συμμετέχω στο φοιτητικό σύλλογο του τμήματός μου. Σήμερα και για τρεις μέρες απεργούν οι πανεπιστημιακοί καθηγητές υπερασπιζόμενοι το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Δηλαδή στο νομοσχέδιο της αξιολόγησης που αν λειτουργήσει σωστά υπάρχει ο κίνδυνος να τους αναγκάσει μέχρι και να δουλέψουν – να πάνε στα αμφιθέατρα, να γράψουν εργασίες και άλλα τέτοια φρικτά! Χθες έγινε γενική συνέλευση στο τμήμα μου για να συμμετέχει ο σύλλογος στις κινητοποιήσεις…
Για να μην τα πολυλογώ άρχισε μια κνίτισσα το παραμύθι της περί θυσίας του δημόσιου και «κοινωνικού» χαρακτήρα της εκπαίδευσης στο βωμό του κεφαλαίου και του κέρδους. Και μετά πήρα κι εγώ το λόγο προσπαθώντας να δείξω το παράλογο των ισχυρισμών τους – πράγμα ανθρωπίνως αδύνατο!
Στο τέλος ακολούθησε περίπου ο παρακάτω διάλογος:

ΕΓΩ: Εντάξει, εντάξει, ας συμφωνήσουμε στο ότι διαφωνούμε.
ΚΝΙΤΙΣΣΑ: Πρέπει να μας πεις συνάδελφε με ποια πλευρά τάσσεσαι και ποια πολιτική υπηρετείς.
ΕΓΩ: Πάντως όχι με την πολιτική υποστήριξης της συντεχνίας και του κατεστημένου.
ΚΝΙΤΙΣΣΑ: Δηλαδή είσαι με την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που υποβαθμίζουν την δημόσια παιδεία… (συνεχίζει το παραλήρημα)
ΕΓΩ: Εγώ είμαι με τις αλλαγές.
ΚΝΙΤΙΣΣΑ: (συνέχεια του παραληρήματος) Πρέπει να απολογηθείς στις λαϊκές οικογένειες που πληρώνουν από το υστέρημά τους… (συνεχίζει ακόμα)
ΕΓΩ: (αποστομώθηκα!)
ΚΝΙΤΙΣΣΑ: (παραλήρημα reloaded) … και θα έπρεπε να ντρέπεσαι που ήρθες εδώ να μας πεις τις απόψεις του κεφαλαίου…
ΕΓΩ: καλά, καλά, ντρέπομαι, είμαι πράκτορας του κεφαλαίου και διασπαστής του φοιτητικού κινήματος και ότι άλλο θες. Μπορείς να σταματήσεις τώρα;

Πέρα από τη σύγχυση πάντως η αποτίμηση της συνέλευση ήταν θετική. Πρώτων ο σύλλογος τελικά δεν πήρε απόφαση να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις. Και δεύτερον μπορώ πλέον να είμαι σίγουρος πως βαδίζω σε στο σωστό δρόμο: όταν τρακάρεις με αυτός που κινούνται ανάποδα μπορεί να καταλάβεις ότι εσύ πηγαίνεις σωστά!Έχω όμως και μια απορία: Μήπως τελικά θα πρέπει να νιώθω περήφανος για το ότι «θα έπρεπε να ντρέπομαι;»