Έχω κι εγώ τις περιόδους μου...

Εκτός από τις περιόδους πλήρους απραξίας, απόλυτου λιωσίματος και βαρεμάρας... υπάρχουν άλλα δύο είδη περιόδων που παραδόξως δεν εμφανίζονται ποτέ ταυτόχρονα: οι περίοδοι δημιουργηκότητας (ποσοτικής τουλάχιστον) και οι περίοδοι απορροφητικότητας (ή περίοδοι "σφουγκάρι"). Στις πρώτες σκέφτομαι σενάρια, γράφω, φιλοσοφώ ακατάπαυστα, φτιάχνω τη σελίδα μου στο ίντερνετ, τυπώνω το εφημεριδάκι της σχολής κ.τ.λ. Στις δεύτερες δεν μπορώ να κάνω τίποτα που να απαιτεί από εμένα έστω κι ελάχιστη δημιουργηκότητα - είμαι εντελώς παθητικός - αλλά παρόλα αυτά πάιρνω σβάρνα τις εκθέσεις και τα φεστιβάλ της πόλης, διαβάζω βιβλία με το τσουβάλι, βλέπω ταινίες κάθε είδους και ποιότητας... σαν να ψάχνω κάτι να βρω, κάτι να με βγάλει από το τέλμα της δημιουργηκότητάς μου. Απορροφώ ιδέες (αν είναι πολύ καλές, ενίοτε τις κλέβω κιόλας). Στ' αλήθεια δεν ξέρω ποια περίοδο να διαλέξω, αλλά μάλλον δεν χρειάζεται να κάνω κάτι τέτοιο... για την ώρα.

Τα λέω όλα αυτά γιατί μέχρι τώρα - όπως ίσως θα καταλάβατε, ω πιστοί μου αναγνώστες, - πως δυο βδομάδες τώρα βρισκόμουν σε περίοδο "σφουγκάρι", μα νομίζω πως τώρα επιστρέφω σε περίοδο δημιουργηκότητας (δυστυχώς για εσάς). Καλώς με!