Κάποιος να κλείσει τα πατζούρια!
Ποιος μαλάκας ξέχασε το πατζούρι ανοιχτό; Θέλω να κοιμηθώ ρε; Γυρίζω από εδώ, γυρίζω από εκεί, κουκουλώνομαι κάτω από τα κουβερτοσέντονα, τίποτα! Αλλά ρε πανίβλακα αφού ήταν ανοιχτά χθες το βράδυ, πως περιμένεις να κλείσουνε, μόνα τους; Ούτε την κουρτίνα δεν τράβηξες. Και το «τέρας» (μάλλον κάτι ήπια χθες βράδυ για να βλέπω τέρας σε αυτή τη φωτογραφία!) του ήλιου με τα πλοκάμια του, τις ακτίνες δε χάνουν την ευκαιρία να εισβάλλουν στο δωμάτιο και να έρθουν να με ταράξουν στο κρεβάτι. Και βαριέμαι να σηκωθώ να κλείσω τα πατζούρια. Θα πάρω όμως την εκδίκησή μου αύριο, όταν θα φράξω το δρόμο στα «μάτια του τέρατος»!
4 Comments:
η ζωή είναι περίεργη τελικά....άρχισα να διαβάζω άλλα blogs ξεκινώντας κυρίως από το δικό σας..δεν ξέρω πως το πρωτοβρήκα...γνώρισα κάποιον μέσω αυτού που γράφει θαυμάσια...τελικά δε μιλάμε πια...πιθανολογώ ότι με αντιπαθεί :)...συνεχίζω να διαβάζω κάποια blogs και η χρονιά τελείωσε...η ζωή ίσως είναι ένα σύνολο συμπτώσεων...
εύχομαι καλή χρονιά και ευτυχία!!
καλή χρονιά, χρόνια πολλά και καλά και σε εσένα!!!
"η ζωή ίσως είναι ένα σύνολο συμπτώσεων..."
Συμπτώσεις που αν είχαν πάει λίγο διαφορετικά η ίδια η ζωή μας πιθανότατα θα ήταν άλλη. Κάτι παρόμοιο περνάει από το μυαλό μου ώρες ώρες...
αυτό είναι το μόνο σίγουρο... :)
να 'σαι καλά.....
Δημοσίευση σχολίου
<< Home