28/05/04: 600 λέξεις για τη βαρετή μας επικαιρότητα! (Δεν ξέρω τι να γράψω)

Τα τελευταία δέκα λεπτά η σελίδα μπροστά μου είναι άδεια. Για να γράψεις κάτι χρειάζεσαι ένα λόγο. Μερικές φορές δεν υπάρχει τίποτα ή για την ακρίβεια τίποτα ενδιαφέρον. Άλλες υπάρχουν τόσα πολλά που πάλι δεν μπορείς να γράψεις για κάτι. Δεν ξέρω τι από τα δύο συμβαίνει τώρα όμως το πρόβλημα παραμένει…
Θα ήθελα να γράψω ένα κείμενο κραυγή για τα βασανιστήρια αιχμαλώτων στο Ιράκ. Πολλοί το έκαναν τις τελευταίες μέρες αλλά δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Στην πραγματικότητα έχω κουραστεί από τα εγκλήματα ανθρώπων κατά της ανθρωπότητας. Έχω κουραστεί από αυτούς που υποστηρίζουν πολέμους και στη συνέχεια σοκάρονται από τις εικόνες φρίκης, τους θανάτους, τα φέρετρα στρατιωτών, τις ακρότητες. Δηλαδή τον πόλεμο. Έχω κουραστεί από όλους αυτούς που μας καλούν να κλάψουμε για την εικόνα του κόσμου μας από τις ωραίες χνουδωτές μας πολυθρόνες μπροστά στις τηλεοράσεις μας. Σε ένα γράμμα του ο θείος Αλβέρτος (Αϊνστάιν) προς τον Φρόιντ απορούσε για τις φρικαλεότητες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και το πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Ο Φρόιντ του απάντησε πως μάλλον κάνουμε λάθος να πιστεύουμε πως ο άνθρωπος έχει ανέβει αρκετά «ψηλά»…
Στις 13 Ιουνίου έχουμε ευρωεκλογές. Αυτό θα ήταν καλό θέμα. Δυστυχώς όσο και αν υποστηρίζω την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, όσο κι αν ενδιαφέρομαι για ότι αποφασίζεται στις Βρυξέλες, δεν μπορώ ούτε στο ελάχιστο να ενδιαφερθώ για τις εκλογές. Από τη μία τα δύο μεγάλα κόμματα με τις συνηθισμένες γενικόλογες διακηρύξεις καλούνε το λαό να ψηφίσει με ευρωπαϊκά κριτήρια (στα λόγια τουλάχιστον) και από την άλλη απορούνε γιατί ο μέσος πολίτης έχει τόσο μεγάλη άγνοια για τα ευρωπαϊκά θέματα. Μήπως γιατί δεν τους είπατε τίποτα για αυτά; Από την άλλη η θλιβερή εικόνα της αριστεράς με το ΣΥΝ (πρώην ΣΥΡΙΖΑ) να εκλιπαρεί για ψήφο ελεημοσύνης για να συνεχιστεί το σημαντικό έργο της ευρωπαϊκής Αριστεράς (ποιο είναι αυτό άραγε;) και το ΚΚΕ να εξελίσσεται σε άρχοντα του λαϊκισμού μπας και δει τα ποσοστά του να ανεβαίνουν (έλεος σύντροφοι)…
Η εθνική ενότητα πάντως καλά κρατεί. Μπορεί σε θεματάκια όπως το Κυπριακό να διχαζόμαστε αλλά στα κρίσιμα θέματα της δυσφήμισης των Ολυμπιακών αγώνων και της αλλοίωσης της ιστορίας μας είμαστε όλοι ενωμένοι! Ας είναι καλά οι TIMES του Λονδίνου και οι συντελεστές της ταινίας «Τροία». Είναι γνωστό πως μόνο εμείς έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε τις προετοιμασίες των Ο.Α. και είναι φυσικά απαράδεκτο τα αμερικανάκια να μας παρουσιάζουν σαν βάρβαρους πολεμοκάπηλους, εμάς που πολεμήσαμε για την αγάπη μια γυναίκας όπως πολύ καλά περιγράφει ο μέγας ιστορικός μας Όμηρος (ο Θουκυδίδης καλά θα κάνει να το βουλώσει για το θέμα αυτό)…
Το θέμα φυσικά που θα έπρεπε να με απασχολεί είναι η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων στους πτυχιούχους των Κ.Ε.Σ. για καθαρά συντεχνιακούς λόγους φυσικά. Εδώ δεν μπορούμε να μπούμε εμείς στο Δημόσιο (γιατί για αυτό γίνεται όλη η φασαρία αν δεν το καταλάβατε) θα έχουμε και τα φλωράκια που πήραν πτυχίο από τα «παραμάγαζα» των Αγγλικών πανεπιστημίων με τα λεφτά του μπαμπά τους να ζητάνε κι αυτά θέση. Μη χέσω! Ένα δεν καταλαβαίνω στην υπόθεση. Γιατί απειλούνται τα επαγγελματικά μας δικαιώματα από τύπους που δεν ξέρουν τίποτα (γιατί σε σύγκριση με τα πανεπιστήμια τα Κ.Ε.Σ. δεν πιάνουν μία), και γιατί η αύξηση του ανταγωνισμού συνεπάγεται υποβάθμιση του πτυχίου μας; Κάτι δεν μας λένε οι αυτοδιορισμένοι συνδικαλιστές της ανώτατης εκπαίδευσης μου φαίνεται…
Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά μόλις έγραψα 565 λέξεις επειδή δεν ήξερα τι να γράψω. Νομίζω πως μου φαίνεται πολύ καλή τεχνική για να την εφαρμόσω στην εξεταστική που πλησιάζει απειλητικά…!