Φίλε ευχαριστώ;;;;

Άκουσα την ιστορία κάποιου που όταν ήταν νέος βρέθηκε κάποιο βράδυ έξω από κάποιο καζίνο, τελείως απογοητευμένος από τη ζωή του, με τα λιγοστά τελευταία του χρήματα, να ελπίζει να κερδίσει για να κάνει το γύρω του κόσμου. Πριν όμως μπει μέσα τον πρόλαβε ο καλύτερός του φίλος και τον πήρε σηκωτό από εκεί πέρα. Σήμερα αυτός μπορεί να μην έκανε το γύρω του κόσμου, αλλά έχει δουλεία, γυναίκα και παιδιά, ζωή αξιοπρεπή και ευχαριστεί το φίλο του για όλα αυτά.
Ας σκεφτούμε για λίγο τι έκανε ο φίλος του. Αγνόησε την επιλογή του, παραβίασε την ελευθερία του, δεν έδωσε δεκάρα για την αυτονομία του, θεωρώντας πιθανότατα αυθαίρετα πως γνωρίζει καλύτερα εκείνος ποιο είναι το καλό του άλλου και αποφάσισε για τη ζωή του άλλου χωρίς την άδειά του. Παρόλα αυτά η συμπεριφορά του δεν θεωρείται κατακριτέα αν προσέξουμε τα αποτελέσματά της. Αλήθεια, σκεφτήκατε την πιθανότητα να κέρδισε τελικά και να έκανε το όνειρό του πραγματικότητα; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του;
Δεν υποστηρίζω φυσικά τον τζόγο. Απλά έχω κάποιες αμφιβολίες για τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αλήθεια πόσο δικαιολογημένος είναι κάποιος που στο όνομα της φιλίας αγνοεί την αυτονομία του φίλου του και αποφασίζει αυτός για εκείνον; Ποιο είναι το όριο ανάμεσα στη φιλία και την τυραννία; Αν οι συνέπειες των πράξεών μας καθορίζουν και το μέλλον μας δεν είναι καλύτερα να τις επιλέγουμε εμείς, ακόμα κι αν κάνουμε λάθος;