Λόγια λόγια λόγια...

Σήμερα βρέθηκα με τη φιλαρμονική στο Μεσολόγγι. Εκεί όπως περιμέναμε να φύγουμε έτυχε να ακούσω και την ομιλία του κ. Αβραμόπουλου που έγινε στο τέλος, ως εκπροσώπου της κυβέρνησης. Έχω μια αντιπάθεια προς αυτού του είδους τις ομιλίες. Πιστεύω ότι είναι κάτι εντελώς το περιττό για εκείνη τη στιγμή να ακούς κάποιον να μιλάει για τόση ώρα, μη λέγοντας ουσιαστικά τίποτα. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ομιλίες που γίνονται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις με τις επετείους; Το μόνο που βλέπω κάθε φορά είναι κάποιους κουστουμαρισμένους να προσπαθούν να δείξουν τον εαυτό τους στην τηλεόραση, να φτιάξουν το “image” τους που λένε. Πραγματικά έχω βαρεθεί να ακούω κάθε φορά τα συνηθισμένα τετριμμένα που ακούγονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν καταργούσαμε αυτές τα συνηθισμένες ομιλίες θα κερδίζαμε πολύτιμο χρόνο, δε θα στήνονταν και οι στρατιώτες άσκοπα να ακούνε τόση ώρα. Και μιλάω γενικά, με αφορμή και μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό, όχι προσωπικά εναντίον κάποιου.