Μαυρογιαλούροι...

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχετε παρακολουθήσει εκείνη την ελληνική ταινία με τον Κωνσταντάρα. Υπάρχει μια σκηνή μέσα στην ταινία όπου ο πολιτικός που υποδύεται, ενώ εκφωνεί τα «θα» σε κάποιο χωριό της περιφέρειας, πάει να ανοίξει το στόμα του και ακούγεται ένας γάιδαρος να γκαρίζει. Δυστυχώς η πραγματικότητα δε μας έχει χαρίσει μέχρι τώρα τέτοιες στιγμές γέλιου.

Μου αρέσουν οι εκλογές. Κάτι το γενικότερο κλίμα αναταραχής που επικρατεί στον κόσμο, στα κανάλια, στα κόμματα, κάτι οι απέλπιδες προσπάθειες προβολής ορισμένων. Τρελαίνομαι να τους βλέπω να τρώγονται μεταξύ τους, προσπαθώντας να κερδίσουν ψήφους. Να «την λένε» ο ένας στον άλλο. Να τους βλέπεις σε φωτογραφίες σε στάσεις ανέμελες να το παίζουν γόηδες. Ρυτίδες εξαφανισμένες, το ίδιο και οι ελιές, το πρόσωπο να γυαλίζει, να παίρνουν μια στάση, σα τις Μόνα Λίζα φανταστείτε, με μια αινιγματική έκφραση έτσι για να μην καταλαβαίνεις αν γελάνε (ή αν σφίγγονται). Και κατά έναν περίεργο τρόπο να δείχνουν με περισσότερα μαλλιά από ότι αν τους δεις από κοντά. Θαύματα πραγματικά κάνει τελικά αυτό το photoshop!

Πεθαίνω να ακούω τα ατελείωτα «θα» που στα αυτιά σου ακούγονται σαν εκείνα τα παραμύθια που μας διηγούνταν όταν ήμασταν παιδιά. «Θα» του στυλ – θα σας κάνουμε γέφυρες, – ναι, μα δεν έχουμε ποτάμια. – θα σας κάνουμε και ποτάμια. Ή να αναφέρω για τις συγκεντρώσεις όπου κάθε φορά θα πετάγονται ορισμένα σλόγκαν, κλισέ για να τσιμπήσει το ακροατήριο και να ζητωκραυγάσει κουνώντας τις σημαιούλες. Και για τους εντυπωσιασμούς αυτούς θα αποκλειστεί κάθε φορά ολόκληρο το κέντρο. Κατά τα άλλα για όλα τα κακά οι πορείες τους έφταιγαν…

Αλλά το καλύτερο αφορά τα έργα. Δεν υπάρχει δρόμος που να μην έχει σκαφτεί 3-4 φορές το τελευταίο εξάμηνο. Δεν υπάρχει πάρκο που να μην έχει καλλωπιστεί στο ίδιο διάστημα. Το τι πεζοδρόμια φτιάχνονται αυτή την περίοδο είναι κάτι που ξεφεύγει από τη φαντασία σου. Το τι διαγραμμίσεις έχουν γίνει μέχρι και σε μικρούς επαρχιακούς δρόμους είναι κάτι το εκπληκτικό. Δεν υπάρχει καμένη λάμπα σε καμιά γειτονιά, και αν ακόμα καεί καμία μέχρι την ημέρα των εκλογών τότε θα αλλαχθεί αμέσως. Επικρατεί ένας απίστευτος οργασμός έργων που εύλογα σε κάνει να αναρωτιέσαι: δε θα ήταν όμορφα αν είχαμε κάθε χρόνο εκλογές; Για φανταστείτε το. Την άνοιξη βουλευτικές και το φθινόπωρο δημοτικο-νομαρχιακές. Και όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Γιατί τα έργα θα γίνονταν με πυρετώδεις ρυθμούς, οι πολίτες θα κέρδιζαν τους διορισμούς και θα έλυναν αμέσως τα προβλήματά τους. Τα κανάλια θα συμπλήρωναν τη θεματολογία τους με τσακωμούς όλη μέρα. Χρυσές δουλειές θα έκαναν όσοι ασχολούνται με την εκτύπωση φυλλαδίων και αφισών. Οι εταιρείες που ασχολούνται με την αποστολή sms επίσης ευχαριστημένες. Μια χαρά θα ήταν όλοι. Αυτή είναι λύση λοιπόν, κάθε χρόνο εκλογές!

Φτυστός ήταν ρε παιδάκι μου…

Τώρα που έρχονται εκλογές θυμήθηκα και ένα περιστατικό που συνέβη στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές. Ήμουν στην Κέρκυρα (αφού εκεί ψηφίζω) και γύρναγα με το καράβι ανήμερα των εκλογών. Εκεί λοιπόν που λέτε ήταν ένας τύπος φτυστός ο Καραμανλής. Ίδια κυβικά, ίδιο πρόσωπο, ίδια μαλλιά. Ήταν τέτοια η μοιάσει που άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Προφανώς κάτι έπαιξε με τα γενετικά ζάρια. Όμως το ωραίο είναι ότι ο συγκεκριμένος άρχισε να δίνει show λίγη ώρα αφότου αφήσαμε πίσω μας το νησί των Φαιάκων. Όπως γνωστοποίησε σε όλους τους παρευρισκομένους στο κεντρικό μπαρ του πλοίου, επρόκειτο για πρώην πασόκο και όπως καταλαβαίνετε υπήρχε ανάγκη να διακηρύξει ότι πλέον άλλαξε (ειδικά τώρα που άλλαξαν οι καταστάσεις και τα χρώματα). Και δώστου να λέει για το τι έκαναν οι προηγούμενοι και για το τι θα κάνουν και πόσο θα μείνουν πάνω οι καινούριοι (τότε) και για το ποιόν ψήφισε για βουλευτή. Σίγουρα θα έχετε πετύχει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις. Εν τω μεταξύ όλοι τριγύρω να παρακολουθούν αμίλητοι το παραλήρημα. Σε μια στιγμή κάτι πήγε να του πει η γυναίκα του, να τον συνετίσει φαντάζομαι, για να τη βάλει στη θέση της αμέσως: - τι να πείτε κι εσείς που δε θα δείτε εξουσία ποτέ, ή κάπως έτσι… και εκεί γύρω στις τέσσερις αφού επικοινώνησε με κάποιον γνωστό του από Αθήνα, να γνωστοποιεί σε όλους ότι η ΝΔ θα κερδίσει με τη διαφορά που τελικώς κέρδισε. Δε φτάνει δηλαδή που μας τα έπρηξε σε όλο το ταξίδι, δε μας άφησε να έχουμε τουλάχιστον και την αγωνία του αποτελέσματος. Δε μπορώ να πω όμως πέρασαν όμορφα έξι ώρες ταξιδιού και ελπίζω και αυτή τη φορά να τον πετύχω εκεί στο πρώτο τραπέζι μπροστά από την τηλεόραση να πανηγυρίζει (γιατί θα πανηγυρίζει όποιος και να έχει κερδίσει).

Ένα νούμπουλο παρακαλώ

Πάντως αυτή τη φορά σκέφτομαι να μην ψηφίσω κανέναν. Μου έχει καρφωθεί η ιδέα εδώ και μήνες να ρίξω μέσα στους δύο φακέλους δύο φέτες νούμπουλο. Και επειδή είμαι και λίγο αγύριστο κεφάλι, μάλλον θα το κάνω. Εκτός κι αν έχετε καμία άλλη καλύτερη ιδέα για το τι να βάλω μέσα στο φάκελο εκείνη την ημέρα με μοναδικές προϋποθέσεις να είναι μικρό και λεπτό…(περιμένω προτάσεις!)