Μεσημέρι...

... Στο δρόμο για το σπίτι. Πολλοί κινούνται τριγύρω. Όμως οι ακτίνες του ήλιου είναι στραμμένες σε αυτά τα μερικά τετραγωνικά μέτρα που προπορεύονται. Το αντικείμενο του πόθου και το όνειρο ζωής κάθε επίδοξου οδηγού.

Εκείνο, στέκει αγέρωχο στις τέσσερις στιβαρές του ρόδες, απολαμβάνοντας την προσοχή που τυγχάνει. Η ντελικάτη κίνησή του πάνω στην άσφαλτο, τραβάει τα βλέμματα των διερχομένων. Ο βαθύς ήχος του κινητήρα του, δονεί την ατμόσφαιρα με απόκοσμους ήχους. Και το γκάζι απαλό στην αίσθηση, έτοιμο να υπακούσει στις διαθέσεις του τυχερού που το κουμαντάρει.

Η παρουσία του και μόνο σε καλεί να βιώσεις εξωπραγματικές εμπειρίες. Μαζί του θα φθάσεις στα όρια της οδηγικής απόλαυσης. Ο οργασμός της οδήγησης σε όλο του το μεγαλείο. Άραγε, πότε θα αξιωθώ να οδηγήσω ένα τέτοιο αριστούργημα της φύσης;

Υ.Γ.: Αν φθάσατε μέχρι εδώ, μην ανησυχείτε για την ψυχική μου υγεία, ζέστη είναι θα περάσει! :))