<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6698326\x26blogName\x3dwords+attack\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://wordsattack.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del_GR\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://wordsattack.blogspot.com/\x26vt\x3d-8728063302081268740', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Γράφουμε•... για να μη σκάσουμε

(Ευχαριστούμε για την κατανόηση!)

 

28.5.07

Όχι άλλο ρούμι...

…αν και είναι ωραίο ποτό.

Μου αρέσουν τα παραμύθια. Μου αρέσουν οι ιστορίες για πειρατές. Μου αρέσουν ιστορίες όπου συμβαίνουν απίθανα πράγματα, με εξωπραγματικούς χαρακτήρες. Ιστορίες στις οποίες δεν υπάρχει εφαρμογή της κοινής λογικής παρά μόνο φαντασία.

Όμως πάει καιρός τώρα που πιάνω τον εαυτό μου να λέει μετά από μια ταινία με φανταστική θεματολογία: «είχε καλά γραφικά» και μετά τελεία. Κάτι δεν πάει καλά όμως με τους διάλογους, με το όλο στόρι. Και σίγουρα δεν είναι καλό σημάδι να παρακολουθείς μια ταινία και να κοιτάς 10-15 φορές το ρολόι.

Όπως μου συνέβη στους πειρατές της Καραϊβικής που έφτασαν αισίως στο νούμερο 3. δε λέω καλό το στυλ του Ντεπ, ακόμα καλύτερη η παρουσία της Νάιτλι, καλή η φωτογραφία και τα γραφικά, αλλά δε θα ήταν κακό να υπήρχε και ένα γενικότερο πλάνο στο σενάριο. Η εντύπωση που μου δημιουργήθηκε είναι του στυλ πετάμε ατάκες κι όπου μας βγάλει. Υπήρχαν στιγμές που ο κάθε ήρωας έμοιαζε να βρίσκεται στον κόσμο του, λέγοντας ότι πιο άκαιρο την πιο άκαιρη στιγμή. Έτσι για να περάσει η ώρα και για να μην το γυρίσουμε στο μουγκό τόση ώρα. Δεν ξέρω αλλά γνώμη μου είναι ότι τα προηγούμενα ήταν καλύτερα από αυτήν την τρίτη που μοιάζει να γυρίστηκε μόνο και μόνο για να καρπωθεί την επιτυχία του τίτλου. Το έχει η μοίρα άλλωστε οι συνέχειες να γίνονται απλώς για το λογαριασμό.

Με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που όμως θα πρέπει να λογιστεί ως μια ταινία γυρισμένη σε τρία κομμάτια. Ποιος άλλωστε θα άντεχε μισής μέρας συνεχόμενη προβολή; Από εκεί και πέρα το χάος. Και τις προάλλες με το Σπάιντερμαν 3 πάλι τα ίδια, «καλά γραφικά» μόνο που εκεί συμπλήρωνα «πολύ κλάμα ρε παιδί μου, ούτε Λάμψη να ήτανε!».

Τι να πω, θα έχουν ξεμείνει από ιδέες και σενάρια, ή δε ρισκάρουν να επενδύσουν σε κάτι καινούριο (πιο πιθανό μου φαίνεται). Αλλά να μου πεις εδώ γύρισαν το «Ρόκυ 6» και ετοιμάζονται για το «Πολύ σκληρός για να πεθάνει 4», στους πειρατές που είναι και πρόσφατη επιτυχία θα κολλούσαν; Απλώς θα μου φαινόταν πιο ενδιαφέρουσα μια ταινία του στυλ «Τζακ Σπάροου, η Αρχή» και να μας δείχνει τα πρώτα βήματα του πειρατή ενώ αυτός παίζει με ξύλινα σπαθιά και βαρκούλες στην παραλία (με τον Ντεπ πάντα στο ρόλο!), παρά μια ακόμα συνέχεια με τραβηγμένη από τα μαλλιά ιστορία.

Υ.Γ.: Τους επόμενους μήνες μόνο τους Simpsons και την απίστευτη σάτιρά τους έχω να περιμένω...