Στο τιμόνι...

Χθες σε ένα φανάρι στην Ακαδημίας μια νεαρή οδηγός ξεχάστηκε προφανώς για μερικά δευτερόλεπτα και ο οδηγός που βρισκόταν πίσω της - βιαστικός μάλλον και εκνευρισμένος - της πατάει ένα κορνάρισμα άλλο πράγμα!
Σκέφτηκα: αν ήμουν εγώ στη θέση της τι να σκεφτόμουνα;
"Μερικές φορές ξεχνάω πως βρίσκομαι στο αυτοκίνητο και οδηγάω. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και το ξεχνάω. Ευτυχώς, υπάρχουν άλλοι οδηγοί, πρόθυμοι να μου το θυμίσουν, κορνάροντάς μου! Θα ήθελα κάποια μέρα να τους ευχαριστήσω. Δεν ξέρω αν θα το ήθελαν κι εκείνοι."
Καλά, καλά, μάλλον δεν θα έκανα αυτή τη σκέψη αν ήμουν στη θέση της αλλά ήταν μια πολύ αστεία σκέψη!
Για την ώρα πάντως οι σχέσεις μου με την οδήγηση μοιάζουν με τη σχέση που θα ήθελαν να έχουν οι οδηγοί με όλους τους υπόλοιπους οδηγούς: από μακριά και αγαπημένοι!