Μια μουντή μέρα στο μουντό Λονδίνο...

Μια μουντή μέρα ξημέρωσε στο έτσι κι αλλιώς μουντό Λονδίνο. Οι τρομοκράτες αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά αγεωγράφητοι. Οι Μπους, Μπλερ και η υπόλοιπη συμμορία ήταν στην Σκωτία και όχι στο Λονδίνο. Εκεί που χτύπησαν ήταν μόνο μερικοί άνθρωποι που απλώς πήγαιναν στη δουλειά τους. Απλώς είχαν την κωλοφαρδία να είναι δίπλα από μερικούς αποφασισμένους να θερίσουν ανθρώπινες ζωές. Πολλά θα ακουστούν τώρα για τα μέτρα ανασφάλειας που θα πρέπει να πάρουμε για να προστατευτούμε δήθεν. Οι εταιρείες συστημάτων ασφαλείας θα πλουτίσουν για μια ακόμη φορά, οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί θα αυξηθούν κι άλλο, και όλοι εμείς θα πουλήσουμε ακόμα ένα κομμάτι ελευθερίας για ένα κομμάτι (αν)ασφάλειας. Το πολύ πολύ να καταλάβουμε ακόμα ένα κράτος με το πρόσχημα ότι θα πιάσουμε αυτούς που φταίνε, όπως πιάσαμε και τους υπόλοιπους. Αλλά οι επιθέσεις θα συνεχιστούν όσο δεν αλλάζουμε μυαλά. Με το να στέλνεις τα αεροπλάνα σου και τους πυραύλους σου να σκοτώσουν «τρομοκράτες» το μόνο που θα καταφέρεις είναι να δημιουργήσεις καινούριες γενιές ανθρώπων αποφασισμένων να πάνε να συναντήσουν τον Αλλάχ με μερικούς «απίστους» μαζί. Αλλά για κάτσε μήπως εν τέλει αυτό είναι που ζητάμε; Να έχουμε ένα μόνιμο «εχθρό» (όπως κάποτε είχαμε τους διαβολικούς κομμουνιστές) για να κρατάμε τα χαλινάρια, να πετυχαίνουμε τους σκοπούς μας και να πουλάμε όπλα;