Ταξίδι στο χρόνο με μια κονσόλα...

Τις προάλλες καθώς καθάριζα τη ντουλάπα μου, είδα σε μια γωνιά ένα μαύρο ορθογώνιο κουτί μέσα σε μια πλαστική σακούλα. Ήταν μια παλιά κονσόλα παιχνιδιών που την είχα κερδίσει από ένα άλμπουμ με φωτογραφίες ποδοσφαιριστών όταν πήγαινα στην τρίτη – τετάρτη τάξη του δημοτικού. Είχα την εντύπωση πως δε λειτουργούσε πλέον και έσπευσα στην τηλεόραση να τη δοκιμάσω. Στην αρχή ήρθε η απογοήτευση, καθώς δεν έβλεπα να δίνει ίχνη ζωής στην οθόνη. Αλλά μετά από μερικές ρυθμίσεις στη συχνότητα του καναλιού χρώματα και σχήματα από μια άλλη εποχή πλημμύρισαν το χώρο. Μπορεί να ζούμε στην εποχή του Gran Turismo, του Fifa και του Call of Duty, αλλά περίεργα συναισθήματα σε γεμίζουν όταν βλέπεις όλα αυτά τα παιχνίδια με τα προϊστορικά γραφικά, με τα χονδροκομμένα πολύγωνα. Παιχνίδια όπως το pac-man και παραλλαγές του, αεροπλανάκια που κινούνται σε 2-διάστατο χώρο και χτυπούν τετράγωνους στόχους και άλλα που σε κερδίζουν με την απλότητά τους ακόμα και σήμερα. Έχε χάρη που το χειριστήριο (που είναι σαν αρχαίο ρόπαλο όταν το συγκρίνεις με τα σημερινά δονούμενα και ασύρματα) δεν ανταποκρινόταν στην πάνω κίνηση και έτσι επέστρεψα ξανά στο 2006. Προσωρινά όμως, μέχρι να βρω ένα συμβατό χειριστήριο για να συνεχίσω το ταξίδι στο χρόνο...