Μερικά τυχία γεγονότα, η υπομονή και το τρακάρισμα

Αν και είχα βενζίνη για αρκετά χιλιόμετρα, μόλις έφυγα από το σπίτι πήγα και γέμισα το ντεπόζιτο. Πράγμα ασυνήθιστο, καθώς πάντα βάζω καμιά 20-αριά ευρώ όταν πέσει αρκετά ο δείκτης καυσίμων. Μετά παρότι στιγμιαία άναψα το δεξί φλας για να στρίψω, τελευταία στιγμή το μετανιώνω και συνεχίζω ευθεία. Αργότερα και ενώ ποτέ δεν κάθομαι να περιμένω σε ουρά όταν έχει κίνηση, δεν έκανα αριστερά στη λωρίδα που ήταν άδεια για δέκα περίπου μέτρα. Για πρώτη φορά είπα κι εγώ να δω πως είναι να πηγαίνεις κανονικά ακολουθώντας το ρεύμα, είπα κι εγώ να γίνω ένας από τους μη βιαστικούς. Και τότε ΜΠΑΜ! Κάποιος που μόνο στο δρόμο δεν είχε το μυαλό του είχε χτυπήσει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα το σοβαρό, ο πίσω προφυλακτήρας έσπασε σε ένα σημείο και μπήκε προς τα μέσα 1-2 εκατοστά (πάλι καλά που είχα το πόδι μου στο φρένο και δεν έφυγε το αυτοκίνητο μπροστά καθώς σε μισό μέτρο περίπου ήταν και άλλο αυτοκίνητο). Αλλά ρε γαμώτο είναι σπάσιμο να σε τρακάρει κάποιος και για τη διαδικασία που ακολουθείται και για το ότι όλη μέρα μετά το φέρνεις στο μυαλό σου. Για αυτό ακολουθήστε τη συμβουλή μου: ποτέ πια να είστε υπομονετικοί σε μια ουρά. Φύγετε αμέσως! Σκεφτείτε ότι κάποιος από πίσω σας ετοιμάζετε να την κάνει τη μαλακία του!