Ελλάς Γαλλία Συμμαχία (ποιος μιλά για την Παιδεία;)

Μυρίζω, ξαναμυρίζω τις τελευταίες μέρες, αυτό το περιβόητο άρωμα Γαλλίας δεν το έχω πετύχει. Έχει πρόβλημα η μύτη μου; Τι σκατά; Μήπως φταίει η Άνοιξη; Συνάχι μια φορά δεν έχω. Αχ γιατί να αισθάνομαι πάντα προβληματικός;

Μυρίζω, δεν μυρίζω εγώ, σήμερα θα γίνει της Γαλλίας στο κέντρο. Σύντροφοι, αδέρφια και επαναστάτες με και χωρίς αιτία (ε, δε θα μαζευτούν χίλια άτομα, του πούστη!) θα φροντίσουν προσωπικά γι’ αυτό. Και θα το κάνουν και για όλους εμάς. Τι καλοί! Να ‘ναι καλά τα παιδιά!

Γιατί δυστυχώς εγώ σήμερα έχω μάθημα. Ναι μάθημα. Διότι ένας καριόλης νεοφιλελεύθερος καθηγητής (δάκτυλος των Αμερικάνων – από εκεί μας ήρθε) θέλει λέει να κάνει μάθημα! Εξωφρενικό! Που ακούστηκε; Δε του είπε κανείς για την απεργία των καθηγητών; Για τα δίκαια αιτήματά τους; Αυτός δηλαδή δεν θίγεται που η 25η Μαρτίου πέφτει Σάββατο και θα χαθεί μια σημαντική αργία (ένα κεκτημένο δικαίωμα των σκληρά εργαζόμενων της ακαδημαϊκής κοινότητας) φέτος; Δεν έχουν δικαίωμα δηλαδή κι αυτοί να περάσουν μια βδομάδα με την οικογένειά τους σαν άνθρωποι;

Κάθε φορά που σκέφτομαι τις κινητοποιήσεις των καθηγητών το μυαλό μου πάει στον κ. Τρικαλινό – μας κάνει Φυσική στη σχολή μου – που μέχρι πέρσι ήταν και πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ. Ο τύπος πρέπει να δουλεύει 18 ώρες τη μέρα – γι’ αυτό και πολλές φορές δεν προλαβαίνει να έρθει στο μάθημα και γι’ αυτό κάνει ένα τρίωρο μάθημα σε μιάμιση και δύο ώρες. Πως αλλιώς να προλάβει να δει και την οικογένειά του. Λογικό δεν είναι μετά να εξοργιστεί από το νομοσχέδιο της αξιολόγησης; Είναι βαρβαρότητα!

Ας επιστρέψω στη Γαλλία όμως. Είναι αξιοσημείωτο πόσοι δημοσιογράφοι έχουν περάσει τις τελευταίες μέρες από την Πανεπιστημιούπολη. Αφού δεν μπορούν να πάνε απευθείας στη Γαλλία, να πιουν ένα καφέ πλάι στο πύργο του Άιφελ, έρχονται και τον πίνουν στο κυλικείο της Φιλοσοφικής – δεν έχει μεγάλη διαφορά φαίνεται!

Κάνουν όμως και ρεπορτάζ για το φοιτητόκοσμο που βράζει (όπως ο καφές στο φλιτζάνι). Και παίρνουν και συνεντεύξεις τυχαίων φοιτητών από τα τραπεζάκια της ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΔΥΚΤΙΟ… (αφού αυτούς βρήκαν μπροστά τους, τι να κάνουν; – οι άλλοι φοιτητές δεν πατάνε το πόδι τους στη σχολή λόγω απεργίας) κι έτσι εγώ βλέπω συνέχεια τις ίδιες γνωστές μούρες στις ειδήσεις. Για δες οι άτιμοι!

Και είναι εκστασιασμένοι όλοι τους. Και πώς να μην είναι; Έχουν μεγαλώσει νιώθοντας άτυχοι που έχασαν το Μάη του ’68, αλλά τώρα είναι η ευκαιρία τους να τον ξαναζήσουν. Αν είστε φοιτητές, μπείτε βρε σε καμιά συνέλευση, θα τους απολαύσετε να αγορεύουν μανιασμένα για τα κακά του κόσμου τούτου και θα χαρούν κι αυτοί που θα σας δουν (έχουν βαρεθεί να τα λένε μεταξύ τους και να αποφασίζουν μόνοι τους).

Και μη ξεχάσετε (αν είστε φοιτητές πάλι) να δείτε τις ειδήσεις το βράδυ για να μάθετε κι εσείς τι γίνεται στη φοιτητική κοινότητα. Μη μένετε αδιάφοροι στις εξελίξεις. Ξεστραβωθείτε επιτέλους χαϊβάνια!

Σας αφήνω με αγωνιστικούς χαιρετισμούς! (πάω για μάθημα…)