Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν...

Την σχολική χρονιά 1998-1999 πήγαινα στην Γ’ τάξη του 5^ου Γυμνασίου Πατρών. Σίγουρα θα τη θυμάστε εκείνη την περίοδο, και ακόμα και αν δε συμβαίνει κάτι τέτοιο θα έχετε ακούσει κάτι σχετικό τις τελευταίες ημέρες. Ήταν τότε με την περιβόητη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη (αλήθεια τι απέγινε αυτή η ψυχή;). Με το που μπήκε ο Δεκέμβρης ξεκινήσαμε καταλήψεις. Και τότε έλεγαν ότι υποκινούμασταν και τότε δε μας έπαιρναν στα σοβαρά. Και το δικό μου σχολείο έφτασε να ανοίξει περίπου στις 10 Φλεβάρη. Κοντά 2,5 μήνες αργότερα. Αργότερα έλεγα ότι αν ξανά ήμουν σε κατάληψη δεν πρόκειται να συμμετείχα, όμως ήξερα καλά μέσα μου πως δεν ήταν έτσι. Μάλλον θα προσπαθούσα να κάνω περισσότερα από το να πηγαίνω μερικές ώρες την ημέρα όπως τότε.

Να μου πείτε γιατί σας τα λέω αυτά τώρα; Γιατί χθες το βράδυ πέρασα έξω από το πρώην πια σχολείο μου και είδα ότι τελεί υπό κατάληψη. Είδα εκεί μαζεμένους αρκετούς μαθητές σε μια από τις εισόδους να κάθονται και να μιλάνε περί ανέμων και υδάτων. Και πέρασαν από μπροστά μου εκείνες οι ημέρες που ήμασταν εμείς στη θέση τους. Θυμήθηκα κάθε ώρα και στιγμή και κατάλαβα ότι παρότι έχουν περάσει εφτά χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα. Γιατί πέρα από την πλάκα που κάναμε τότε με το αίτημα για τρίγωνη τυρόπιτα, τα πραγματικά αιτήματα είναι τα ίδια. Και ίσως και περισσότερα αν βάλουμε και το μεγαλοφυές σχέδιο της βάσης του δέκα.

Άκουσα στην τηλεόραση έναν μαθητή να λέει ότι δεν υπάρχουν διεκδικήσεις. Κάνεις λάθος φίλε υπάρχουν και παραμένουν διαχρονικά. Άκουσα στην τηλεόραση έναν γονέα να λέει ότι δεν ξέρουν γιατί κάνουν κατάληψη. Μου θύμισε ένα συγγενή μου που με ειρωνευόταν τότε για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Όχι κύριοι, μπορεί να πρόκειται για 15χρονα, 16χρονα, 17χρονα, αλλά όμως ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και γιατί το κάνουν και καλά θα κάνετε να αφήσετε για λίγο την πάρλα και να τα ακούσετε.

Άλλοι πάλι έχουν γράψει στη σημαία τους ότι οι μαθητές υποκινούνται και πορεύονται. Αλήθεια πότε επιτέλους θα πάψουμε να είμαστε εγκλωβισμένοι στις μικροκομματικές μας επιδιώξεις; Πότε θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια πραγματική απάντηση στο τι φταίει; Πότε θα σταματήσουν τα πειράματα του εκάστοτε προσώπου στην παιδεία; Κάθε γενιά έχει να επιδείξει καταλήψεις. Οι τωρινοί, εμείς, οι προηγούμενοι από εμάς. Και πάντα άκουγες το ίδιο ποιηματάκι: «φταίνε οι άλλοι». Πότε επιτέλους θα πάρει την ευθύνη πάνω του κάποιος; Γιατί πάντα θα φταίνε όλοι οι υπόλοιποι;

Προχθές έμαθα ότι και στην Κέρκυρα θα έκλειναν τα λύκεια. Όσο περνάνε οι ημέρες τόσο μεγαλώνει ο αριθμός των υπό κατάληψη σχολείων. Η υπουργός όμως όπως είπε δε μασάει…

Και να σκεφτείς ότι τα δημοτικά είναι ζήτημα να κάνουν 1-2 ημέρες μάθημα την εβδομάδα από την αρχή του Σεπτέμβρη. Και μην ξεχνιόμαστε, αυτές τις ημέρες τελειώνει η διπλή εξεταστική στα πανεπιστήμια της χώρας και καθόλου απίθανο να υπάρξει και δεύτερος γύρος καταλήψεων, μετά από αυτές του διμήνου Μάης- Ιούνιος. Γιατί και εκεί είναι όλα ανοιχτά. Πως τα έχει καταφέρει έτσι η υπουργός παιδείας, να έχει απέναντί της την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πραγματικά αντικείμενο προς έρευνα…