Σενάρια, σενάρια, σενάρια…

Όλοι έχουν κι από μια εκδοχή, μια πιθανή ή απίθανη υπόθεση, μια λύση στο μυστήριο που καλύπτει τα γεγονότα. Και όλοι νιώθουν το καθήκον να αποκαλύψουν την αλήθεια στον κόσμο. Τίποτα δεν θα μείνει κρυφό. Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Τουλάχιστον μέχρι να πέσουν τα νούμερα…

Για άλλη μια φορά γίναμε όλοι ειδικοί μέσω εντατικών τηλεοπτικών μαθημάτων στα δελτία των 8. Μάθαμε πως λειτουργεί το κλιματιστικό σύστημα ενός αεροπλάνου, τι προβλέπει το πρωτόκολλο ασφαλείας για τις πτήσεις, τι ατμοσφαιρικές συνθήκες επικρατούν στα 34.000 πόδια, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ένας πιλότος σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Πόσο δύσκολο να είναι άραγε μετά από όλα αυτά να οδηγήσουμε κι ένα 747;

Σενάρια για δολιοφθορές, τρομοκρατία, κατάρριψη, πιθανές κι απίθανες συμπτώσεις διαδέχονται το ένα το άλλο. Σενάρια μιας χρήσης. Χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για το πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκονται. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια τόσο νωρίς. Χρειάζονται έρευνες, αναλύσεις, γνωμοδοτήσεις ειδικών. Κυρίως χρόνο. Και ο χρόνος είναι χρήμα. Οι πολίτες περιμένουν να μάθουν. Πρέπει να μάθουν. Να καταλογίσουν ευθύνες. Να ρίξουν αναθέματα. Τώρα που είναι ζεστό ακόμα.

Μετά… ποιος νοιάζεται για μετά. Τι κι αν η τελική έκθεση ίσως να ακουστεί πολύ απλοϊκή, πολύ τυπική σε σχέση με την αξιοθαύμαστη φαντασία των σεναρίων που ακούγονται σήμερα. Θα πούμε ότι κάτι μας κρύβουν, ότι μένουν αναπάντητα ερωτήματα, δε θα πούμε τίποτα. Ποιος δίνει δεκάρα;

Ε, κάτι για να ασχολούμαστε αφού τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις…