Τι μεγάλη απογοήτευση...

“Discovery is home”… Αυτές οι λέξεις ακούστηκαν στο Κέντρο Ελέγχου της NASA χθες στις 15:11 (ώρα Ελλάδας) και ταυτόχρονα σε εκατομμύρια τηλεοπτικούς δέκτες σε όλο τον κόσμο σε απευθείας μετάδοση. Και για πρώτη φορά – απ’ όσο γνωρίζω – είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ζωντανά και στην Ελλάδα μια προσγείωση διαστημικού λεωφορείου. Τι υπέροχο πράγμα η παγκοσμιοποίηση!

Discovery is home λοιπόν, τι μεγάλη ανακούφιση, ε; Ύστερα από τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στη αποστολή και κυρίως με τη μεγάλη σκιά του ατυχήματος του Columbia να σκεπάζει όλη την επιχείρηση, η υπόθεση είχε εξελιχθεί σε ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα για τις ζωές των αστροναυτών, το κύρος της NASA καθώς και για το μέλλον των διαστημικών αποστολών στο σύνολό τους. (Διαβάστε περισσότερα για την αποστολή)

Άραγε τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης (ιδιαιτέρως τα ηλεκτρονικά) να ευαισθητοποιήθηκαν από αυτό ακριβώς ή να ευθύνεται το ότι επηρεαζόμαστε και πλέον ενδιαφερόμαστε όλο και περισσότερο από ότι συμβαίνει στο μικρό μας πλανήτη; Ποια είναι η αιτία που κυρίως στη συχνότητα της ΝΕΤ αλλά και στα υπόλοιπα μεγάλα ιδιωτικά δίκτυα τα οποία διέκοψαν το πρόγραμμά τους με έκτατα δελτία για να παρουσιάσουν το σημαντικό αυτό γεγονός; Πως εξηγείται αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον;

Η δικιά μου απαισιόδοξη και μεμψίμοιρη γνώμη είναι λιγάκι διαφορετική από τις παραπάνω. Τα ΜΜΕ – ακόμα και διεθνώς – μου μοιάζουν με όρνια που συνωστίζονται όπου μυρίζονται θάνατο. Φανταστείτε πόσο τρομαχτική αλλά ταυτόχρονα θεαματική θα ήταν μια ενδεχόμενη έκρηξη του Discovery στον αέρα; Και τι τεράστια επιτυχία θα ήταν να το μεταδώσει κάποιος σε απευθείας μετάδοση; Τι έντασης συναισθήματα θα μπορούσε να προκαλέσει στους τηλεθεατές; Όλοι θα ήθελαν να έχουν μια τέτοια αποκλειστικότητα. Ο ανταγωνισμός του φόβου, σε όλο του το μεγαλείο!

Δεν βγάζω απ’ έξω σε καμία περίπτωση την ευθύνη των τηλεθεατών που κοιτάζουν τις οθόνες διψασμένοι για κάτι έντονο που θα δώσει ενδιαφέρον στη βαρετή ζωή τους. Τι πιο έντονο από το συναίσθημα του τρόμου; Και τι πιο αδίστακτο από την προσπάθεια ικανοποίησης αυτής της ανάγκης από τα μέσα ενημέρωσης; Και ποια καλύτερη εποχή για κάτι τέτοιο εκτός από την “Εποχή της Τρομοκρατίας” που ζούμε;

Πραγματικά νομίζω ότι όλο αυτό το κλίμα τρόμου είναι σκανδαλωδώς επιθυμητό από τα mass media. Γι’ αυτό και με αηδιάζει το πόσο υποκριτικό είναι μερικές φορές να ακούς τους παρουσιαστές των ειδήσεων να αρχίζουν τα ευχολόγια του τύπου “Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά”, “Ας ελπίσουμε να μην υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες” κ.τ.λ.

Discovery is home λοιπόν, τι μεγάλη απογοήτευση…