Η πιο αφιλόξενη πλατεία της πόλης

This is not the reality!

Ο κατάλογος των αναπλάσεών της πρέπει να είναι μακρύς, μα όλες μα όλες είχαν ένα μόνο σκοπό: Να γίνει πιο φιλική προς τους πολίτες, να μπορεί να την απολαύσει ο καθένας. Όπως θα έλεγε κι ένα φιλαράκι μου όμως... αγγούρια, πράσινα χοντρά αγγούρια!

Η πλατεία Ομονοίας δεν ανήκει στους πολίτες της Αθήνας στο συνολό τους. Ανήκει στους αλλοδαπούς (οι οποίοι ευτυχώς της δίνουν χρώμα και κίνηση, όπως και στους γύρω δρόμους). Αλλά το κύριο μέρος της (και ιδιαίτερα τις βραδυνές ώρες) ανήκει στα πρεζάκια και στους μπάτσους. Δύο "επαγγελματικές" κατηγορίες που ο καθένας φροντίζει να αποφεύγει, για δικούς του λόγους!

Και μπορεί εγώ να είμαι νέος ριψοκίνδυνος και να μην με επηρεάζουν τα πιθανά ευτράπελα που μπορούν να σου συμβούν όταν διαβαίνεις περιοχές "ναρκοκρατούμενες", αλλά αυτό το "Ρε φίλε, 50 λεπτά σου βρίσκονται να φάω μια τυρόπιτα..." μου έχει σπάσει τα νεύρα φροντίζω πάντα να αποφεύγω την πλατεία.

Όμως πριν μερικές μέρες κάτι ασυνήθιστο λάμβανε χώρα στην πλατεία. Ήταν σχεδόν άδεια! Θα μου πείτε έπρεπε να το υποψιαστώ, αλλά εγώ εκείνη την ώρα σκεφτόμουν πως δεν θα είχα άλλη ευκαιρία να αράξω στο πεζούλι για να χαζέψω την Ακρόπολη (ναι, φαίνεται η ακρόπολη από ένα σημείο της πλατείας!) και πήρα τη φίλη μου στο ένα χέρι και μια τυρόπιτα (!) στο άλλο και στρογγυλοκαθίσαμε στο κέντρο της πλατείας.

Ε, όπως θα καταλάβατε ίσως, σε λίγα λεπτά σκάει μύτη ο χοντρομπαλάς με το γουόκι τόκι και κοιτόντας μας με μισό μάτι μας ζητάει ταυτότητες (μου το έλεγε ο bouboux ότι έχω φάτσα του υπόκοσμου αλλά δεν τον πίστευα). Αφήστε που αφού μας τσέκαρε, δεν έλεγε να ξεκουμπιστεί από δίπλα μας μέχρι που φύγαμε εμείς...

Δυστυχώς η πλατεία είναι καταδικασμένη να παραμείνει όμηρος των ναρκομανών ή των μπάτσων. Οι πολίτες απλά περνούν βιαστικά και στρέφουν το βλέμμα τους αλλού. Δεν ξέρω ποια είναι η λύση... αν υπάρχει κάποιο ξόρκι να σπάσει την κατάρα. Ο χρόνος θα δείξει...