Η φτηνή δικαιολογία του Διαλόγου

Διαβάζω τελευταία στις εφημερίδες για αυτά που λαμβάνουν χώρα στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία. Είπα διάλογο; Λάθος. Ο διάλογος χρειάζεται αμφίδρομη επικοινωνία. Να ακούς τη γνώμη του άλλου, να την κρίνεις και να απαντάς. Κατί που σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω πως συμβαίνει στον Ε.Δ.Π. Γιατί; Μάλλον φταίει η υποκριτική στάση αυτών που συμμετέχουν σε αυτόν.
Όλοι οι "φορείς της Παιδείας" (τα συνδυκαλίστικά όργανα για την ακρίβεια) πήραν μέρος στο διάλογο μόνο και μόνο για να μην τους κατηγοτήσει κανένας για το αντίθετο. Δεν είχαν όμως καμία όρεξη για διάλογο. Απλά προβάλουν τα (στείρα) επιχειρήματά τους με σχεδόν συντεχνιακή λογική. Μαθαίνω πως οι μισοί από αυτούς αποχώρησαν(πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) για λόγους διαδικασίας και όχι ουσίας. Τωρά εγώ θα πρέπει να χαίρομαι για τους φορείς της Παιδείας μας;
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους όμως υπάρχει και μια δεύτερη υποκρισία. Αυτή της κυβέρνησης. Η οποία πιέζεται (και κατά τη γνώμη μου καιρός ήταν να πιεστεί) από την Ε.Ε. να προχωρίσει σε μεταρρυθμίσεις. Έτσι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το διάλογο για να μειώσει το πολιτικό κόστος. Μοιράζει απλά τις ευθύνες.
Ο διάλογος που τόσο πολύ προβάλει η Ν.Δ. σε πολλούς άλλους τομείς είναι ένα κόλπο για να μην πάθει τα ίδια με το ΠΑΣΟΚ. Αν υποστήριζε πραγματικά το διάλογο και αν ήθελε να κυβερνάει και να αποφασίζει σύμφωνα με τη γνώμη των πολιτών θα έπρεπε να ήταν διατεθημένη να εφαρμόσει αυτή την πολιτική σε όλα τα θέματα.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι η απόρριψη του αιτήματος για δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα (Συνταγματική Συνθήκη καλύτερα γιατί δεν έχει όλα τα χαρακτηριστικά του συντάγματος). Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για το Σύνταγμα το πιο δίκαιο και δημοκρατικό θα ήταν να ψηφίσουν οι πολίτες για αυτό. Να πάρουν οι ίδιοι την ευθύνη για κάτι τόσο συμαντικό, που θα επιρρεάσει τη ζωή τους σε κάποιο βαθμό. Παρόλα αυτά, επειδή το πολιτικό κόστος είναι μικρό (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) η κυβέρνηση κωφεύει (κάνει τον κινέζο όπως θα λέγαμε για τον προηγούμενο πρωθυπουργό!).
Έπειτα από όλα αυτά ποια θα πρέπει να είναι η αντίδρασή μου στο άκουσμα της λέξης διάλογος από κυβερνητκά χείλη; ΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Καλτ Φέστιβαλ

Το τριήμερο 12-15 του μηνός το Γκαγκάριν ήταν γεμάτο. Πλήθος κόσμου περίμενε να δει από κοντά τα ινδάλματά του Απόστολο Σουγκλάκο, Τέλη Σταλόνε, Κώστα Στεφανάκη. Αλλά πιο πολύ όλοι περίμεναν τον «μεγάλο» του είδος Κώστα Γκουσγκούνη. Ο ίδιος δεν τους απογοήτευσε και τους καλωσόρισε με τον εξής τρόπο: «Λαέ της τσόντας, κόσμε της κλειδαρότρυπας. Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι κοντά σας…». Ο κόσμος αντέδρασε με χειροκροτήματα ενώ συνθήματα σεξουαλικού περιεχομένου ακούγονταν παντού… Αξέχαστες ταινίες ανάμεσα στις οποίες και ο «Ηδονοβλεψίας», «Σεξ 13 μποφόρ», «Ήταν άξιος» προβλήθηκαν στην οθόνη του Γκαγκάριν. Δυστυχώς λόγω απόστασης δεν ήταν δυνατό να παρακολουθήσω από κοντά όλους τους σταρ του ελληνικού καλτ κινηματογράφου των δεκαετιών του 70’ 80’ αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να είμαι εκεί δίπλα στον μεγάλο!!!

Το blog απέκτησε και νέο πρόσωπο μετά από περίπου ένα χρόνο, ενώ υπάρχει πλέον και η δυνατότητα σχολίων για άμεση επικοινωνία...

Ερωτήσεις προς τον κ. Παρασκευαϊδη

Αν ο λόγος των ιεραρχών είναι ο λόγος του Θεού τότε αυτά που ακούγονται στις «κασέτες» είναι και αυτά λόγος του Θεού;
Αν η ομοφυλοφιλία είναι κουσούρι τότε η ηθικολογία εναντίον της ομοφυλοφιλίας από ομοφυλόφιλους τι ακριβώς είναι;
Αν στη γλώσσα της θρησκείας το να βοηθάς κάποιον που κάνει κακό σε άλλους λέγεται χριστιανική αγάπη τότε γιατί στη νομική γλώσσα λέγεται μέχρι και συνενοχή;
Αν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα οδηγούν τον άνθρωπο στη αμαρτία γιατί επιμένετε να διαχειρίζεστε τη μεγαλύτερη περιουσία στην Ελλάδα;
Αν όλες αυτές οι αποκαλύψεις προέρχονται από τους ίδιους σκοτεινούς κύκλους που συχνά αναφέρεστε μήπως τελικά είναι τόσο σκοτεινοί γιατί φοράνε ράσα;
Έχετε άγνοια για όλα αυτά τα θέματα που τόσοι άλλοι υποστηρίζουν πως είναι πασίγνωστα στους κύκλους σας. μήπως έχετε αρχίσει ξανά το διάβασμα;
Πότε θα αποφασίσετε να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους ή έστω να μας απαλλάξετε από την παρουσία σας;

Με αληθινή απορία,
Το απολωλώς πρόβατο

Υ.Γ. μιας και το θυμήθηκα (λόγω της πρόσφατης εορτής του αγίου Βαλεντίνου – μπρρρρρ) τι θα γίνει τελικά με αυτό το ειδύλλιο μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους; Ως πότε θα κρατάει αυτή η κολόνια; Έχει αρχίσει να βρωμάει!

Και στο βάθος εκογές...

Άντε και τώρα που τελειώνει η εξεταστική να ασχοληθούμε και με το blog λίγο γιατί το παραμελήσαμε τον τελευταίο μήνα. Η οικονομία πάει όλο και χειρότερα ενώ ο πάτος δε διακρίνεται ακόμη. Η κυβέρνηση κατηγορεί τους άλλους και λέει ότι δεν ήξερε ότι τα πράγματα ήταν τόσο χάλια. Η Ευρώπη μας λέει ότι το τελευταίο 10μηνο δεν έγινε τίποτα για να καλυτερέψουν τα πράγματα, ενώ οι εκλογές φαίνεται να είναι πιο κοντά από ότι φανταζόμαστε. Η κυβέρνηση για να περιορίσει τη φθορά στην εικόνα της από τη μη πραγματοποίηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων θα τα ρίξει για μια ακόμη φορά στους προηγούμενους, ίσως επιχειρήσει ανασχηματισμό, με ακόμα ένα σενάριο να έχει εμφανιστεί τις τελευταίες μέρες. Η σκέψη των πρόωρων εκλογών βρίσκεται στο μυαλό του πρωθυπουργού έτσι ώστε να ανανεώσει τη θητεία του για άλλα τέσσερα χρόνια και να μπορεί πλέον να εφαρμόσει το σχέδιο άγριας λιτότητας που θα επακολουθήσει.