Μαυρογιαλούροι...

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχετε παρακολουθήσει εκείνη την ελληνική ταινία με τον Κωνσταντάρα. Υπάρχει μια σκηνή μέσα στην ταινία όπου ο πολιτικός που υποδύεται, ενώ εκφωνεί τα «θα» σε κάποιο χωριό της περιφέρειας, πάει να ανοίξει το στόμα του και ακούγεται ένας γάιδαρος να γκαρίζει. Δυστυχώς η πραγματικότητα δε μας έχει χαρίσει μέχρι τώρα τέτοιες στιγμές γέλιου.

Μου αρέσουν οι εκλογές. Κάτι το γενικότερο κλίμα αναταραχής που επικρατεί στον κόσμο, στα κανάλια, στα κόμματα, κάτι οι απέλπιδες προσπάθειες προβολής ορισμένων. Τρελαίνομαι να τους βλέπω να τρώγονται μεταξύ τους, προσπαθώντας να κερδίσουν ψήφους. Να «την λένε» ο ένας στον άλλο. Να τους βλέπεις σε φωτογραφίες σε στάσεις ανέμελες να το παίζουν γόηδες. Ρυτίδες εξαφανισμένες, το ίδιο και οι ελιές, το πρόσωπο να γυαλίζει, να παίρνουν μια στάση, σα τις Μόνα Λίζα φανταστείτε, με μια αινιγματική έκφραση έτσι για να μην καταλαβαίνεις αν γελάνε (ή αν σφίγγονται). Και κατά έναν περίεργο τρόπο να δείχνουν με περισσότερα μαλλιά από ότι αν τους δεις από κοντά. Θαύματα πραγματικά κάνει τελικά αυτό το photoshop!

Πεθαίνω να ακούω τα ατελείωτα «θα» που στα αυτιά σου ακούγονται σαν εκείνα τα παραμύθια που μας διηγούνταν όταν ήμασταν παιδιά. «Θα» του στυλ – θα σας κάνουμε γέφυρες, – ναι, μα δεν έχουμε ποτάμια. – θα σας κάνουμε και ποτάμια. Ή να αναφέρω για τις συγκεντρώσεις όπου κάθε φορά θα πετάγονται ορισμένα σλόγκαν, κλισέ για να τσιμπήσει το ακροατήριο και να ζητωκραυγάσει κουνώντας τις σημαιούλες. Και για τους εντυπωσιασμούς αυτούς θα αποκλειστεί κάθε φορά ολόκληρο το κέντρο. Κατά τα άλλα για όλα τα κακά οι πορείες τους έφταιγαν…

Αλλά το καλύτερο αφορά τα έργα. Δεν υπάρχει δρόμος που να μην έχει σκαφτεί 3-4 φορές το τελευταίο εξάμηνο. Δεν υπάρχει πάρκο που να μην έχει καλλωπιστεί στο ίδιο διάστημα. Το τι πεζοδρόμια φτιάχνονται αυτή την περίοδο είναι κάτι που ξεφεύγει από τη φαντασία σου. Το τι διαγραμμίσεις έχουν γίνει μέχρι και σε μικρούς επαρχιακούς δρόμους είναι κάτι το εκπληκτικό. Δεν υπάρχει καμένη λάμπα σε καμιά γειτονιά, και αν ακόμα καεί καμία μέχρι την ημέρα των εκλογών τότε θα αλλαχθεί αμέσως. Επικρατεί ένας απίστευτος οργασμός έργων που εύλογα σε κάνει να αναρωτιέσαι: δε θα ήταν όμορφα αν είχαμε κάθε χρόνο εκλογές; Για φανταστείτε το. Την άνοιξη βουλευτικές και το φθινόπωρο δημοτικο-νομαρχιακές. Και όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Γιατί τα έργα θα γίνονταν με πυρετώδεις ρυθμούς, οι πολίτες θα κέρδιζαν τους διορισμούς και θα έλυναν αμέσως τα προβλήματά τους. Τα κανάλια θα συμπλήρωναν τη θεματολογία τους με τσακωμούς όλη μέρα. Χρυσές δουλειές θα έκαναν όσοι ασχολούνται με την εκτύπωση φυλλαδίων και αφισών. Οι εταιρείες που ασχολούνται με την αποστολή sms επίσης ευχαριστημένες. Μια χαρά θα ήταν όλοι. Αυτή είναι λύση λοιπόν, κάθε χρόνο εκλογές!

Φτυστός ήταν ρε παιδάκι μου…

Τώρα που έρχονται εκλογές θυμήθηκα και ένα περιστατικό που συνέβη στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές. Ήμουν στην Κέρκυρα (αφού εκεί ψηφίζω) και γύρναγα με το καράβι ανήμερα των εκλογών. Εκεί λοιπόν που λέτε ήταν ένας τύπος φτυστός ο Καραμανλής. Ίδια κυβικά, ίδιο πρόσωπο, ίδια μαλλιά. Ήταν τέτοια η μοιάσει που άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Προφανώς κάτι έπαιξε με τα γενετικά ζάρια. Όμως το ωραίο είναι ότι ο συγκεκριμένος άρχισε να δίνει show λίγη ώρα αφότου αφήσαμε πίσω μας το νησί των Φαιάκων. Όπως γνωστοποίησε σε όλους τους παρευρισκομένους στο κεντρικό μπαρ του πλοίου, επρόκειτο για πρώην πασόκο και όπως καταλαβαίνετε υπήρχε ανάγκη να διακηρύξει ότι πλέον άλλαξε (ειδικά τώρα που άλλαξαν οι καταστάσεις και τα χρώματα). Και δώστου να λέει για το τι έκαναν οι προηγούμενοι και για το τι θα κάνουν και πόσο θα μείνουν πάνω οι καινούριοι (τότε) και για το ποιόν ψήφισε για βουλευτή. Σίγουρα θα έχετε πετύχει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις. Εν τω μεταξύ όλοι τριγύρω να παρακολουθούν αμίλητοι το παραλήρημα. Σε μια στιγμή κάτι πήγε να του πει η γυναίκα του, να τον συνετίσει φαντάζομαι, για να τη βάλει στη θέση της αμέσως: - τι να πείτε κι εσείς που δε θα δείτε εξουσία ποτέ, ή κάπως έτσι… και εκεί γύρω στις τέσσερις αφού επικοινώνησε με κάποιον γνωστό του από Αθήνα, να γνωστοποιεί σε όλους ότι η ΝΔ θα κερδίσει με τη διαφορά που τελικώς κέρδισε. Δε φτάνει δηλαδή που μας τα έπρηξε σε όλο το ταξίδι, δε μας άφησε να έχουμε τουλάχιστον και την αγωνία του αποτελέσματος. Δε μπορώ να πω όμως πέρασαν όμορφα έξι ώρες ταξιδιού και ελπίζω και αυτή τη φορά να τον πετύχω εκεί στο πρώτο τραπέζι μπροστά από την τηλεόραση να πανηγυρίζει (γιατί θα πανηγυρίζει όποιος και να έχει κερδίσει).

Ένα νούμπουλο παρακαλώ

Πάντως αυτή τη φορά σκέφτομαι να μην ψηφίσω κανέναν. Μου έχει καρφωθεί η ιδέα εδώ και μήνες να ρίξω μέσα στους δύο φακέλους δύο φέτες νούμπουλο. Και επειδή είμαι και λίγο αγύριστο κεφάλι, μάλλον θα το κάνω. Εκτός κι αν έχετε καμία άλλη καλύτερη ιδέα για το τι να βάλω μέσα στο φάκελο εκείνη την ημέρα με μοναδικές προϋποθέσεις να είναι μικρό και λεπτό…(περιμένω προτάσεις!)

Καλό Χειμώωωωωωωνα!!!! And a happy new year...

Φόρεσα τη ζακέτα μου - από τους πρώτους! - πήρα την ομπρέλα μου και βγήκα έξω στο κρύο (σιγά το κρύο δηλαδή, μια χαρά είναι) και τη βροχή.

Πέρα από το γεγονός του ότι είμαι επίτιμο μέλος στο Winter Fan Club, αυτή την εποχή υπάρχουν πολλοί περισσότεροι λόγοι για να είμαι σε δημιουργική υπερένταση. Συμμερίζομαι πλήρως όσους προτείνουν να μεταφερθεί η Πρωτοχρονιά την 1η Σεπτέμβρη. Για σκεφτείτε το....

Το Σεπτέμβριο είναι που κάνουμε τον απολογισμό μας. Το Σεπτέμβριο σχεδιάζουμε όλη την υπόλοιπη χρονιά. Το Σεπτέμβριο θέτουμε νέους (και στο τέλος ανεκπλήρωτους πάντα) στόχους.

Άσε που θα είναι πολύ cool να ξεκινάει το Φθινόπωρο - που μόλις έχουμε επιστρέψει από διακοπές - με μια διήμερη αργία!!!

Anyway, αυτό που έχει μεγαλήτερη σημασία αυτή τη στιγμή είναι πως έξω ρίχνει καρέκλες και στο internet cafe είμαι ο μόνος που έχω ομπρέλα. Με κοιτάζουν όλοι κάπως περίεργα - δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετεεεεεεε....... :-@

Εξεταστικός Οργασμός...

Τέτοιες μέρες στα πανεπιστήμια όλης της χώρας επικρατεί εξεταστικός οργασμός.

Χιλιάδες φοιτητές από κάθε γωνιά της Ελλάδας, προσέρχονται στις κατά τόπους σχολές. Τα τηλέφωνα πάνε να σπάσουν από όσους ψάχνουν τελευταία στιγμή (δηλαδή από τους περισσότερους) να μάθουν για το πρόγραμμα, για την ύλη, για τα sos, για σημειώσεις.

Τέτοιες μέρες αντικρίζεις άτομα που δεν ήξερες καν ότι είναι στη σχολή σου. Φάτσες παντελώς άγνωστες που κουβαλάνε μαθήματα πενταετίας και βάλε.

Τα φωτοτυπάδικα να κάνουν χρυσές δουλειές με τις κόπιες σε σημειώσεις και με τις σμικρύνσεις που προορίζονται για σκονάκια.

Μες στη μέση υπάρχουν και οι νεοεισερχόμενοι φοιτητές ή οι γονείς τους, που έρχονται την πιο ακατάλληλη στιγμή, πέντε λεπτά πριν μπεις στην αίθουσα για να γράψεις, γεμάτοι απορίες σχετικά με τη σχολή, τα μαθήματά της και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Να μου πεις για αυτά υπάρχει η γραμματεία, αλλά αν πάνε σε αυτούς εκεί μέσα σώθηκαν!

Οι καθηγητές μπαίνουν στα γεμάτα από στοίβες μερικών εκατοντάδων γραπτών γραφεία τους, για να ξεκινήσουν την αγγαρεία της διόρθωσης. Εντάξει για να μην τους αδικούμε όλους υπάρχουν και κάποιοι που θα προβληματιστούν αρκετά για το βαθμό που θα βάλουν και θα το παιδέψουν το πράγμα. Αυτοί το 3 θα το κάνουν 4 το 4 θα το κάνουν 5, με άμεση συνέπεια την άνοδο όλων των υπόλοιπων βαθμών. Μετά το τραβηγμένο 4 θα προσπαθήσουν να το κάνουν 5, αλλά πως στο διάολο θα γίνει αυτό, αφού για 3 άξιζε αρχικά, και αυτό με το ζόρι. Αλλά της πλειοψηφία δε της καίγεται καρφί. Μια ξεπέτα θα κάνουν το γραπτό, θα γράψουν στην κατάσταση και έναν αριθμό. Παραέξω βέβαια θα λένε ότι αυτοί βοηθάνε τα παιδιά, παρόλο που κόβουν αβέρτα. Και μπορεί να τύχει εξεταστική και να μην έχουν περάσει ούτε έναν φοιτητή.

Πάντα ήθελα, λοιπόν, να τους έβλεπα από μια μεριά για να καταλάβω πως στον κόρακα βαθμολογούν. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό μέχρι τώρα. Γι’ αυτό μόνο να φαντάζομαι μπορώ τη στιγμή που μένουν μόνοι τους με τα γραπτά μας.

Τέτοιες μέρες λοιπόν τους φαντάζομαι κλειδαμπαρωμένους στα γραφεία τους, να τοποθετούν τα γραπτά στο τραπέζι δίπλα από έναν ανεμιστήρα. Να ανοίγουν τον ανεμιστήρα και να περιμένουν. Αυτά τα γραπτά που θα πέσουν να τα κόβουν και αυτά που θα μείνουν πάνω στο τραπέζι να τα περνούν. Αν είσαι τυχερός και η κόλλα πάνω στην οποία έγραφες έχει αρκετό βάρος και μείνει κοντά στον ανεμιστήρα, τότε θα πάρεις μεγάλο βαθμό. Αν πάει στην άλλη άκρη του γραφείου, τότε παίρνεις το τρίτο το μακρύτερο και περιμένεις την άλλη εξεταστική.

Άντε, 34 και σήμερα έμειναν…

Όλοι τους είναι υπέροχοι...

Από τότε που παρακολούθησα για πρώτη φορά αγώνα σε μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, είχα ως όνειρο να κερδίσουμε τις μεγάλες ομάδες του χώρου. Δεν είχα προλάβει την ομάδα του ’87 και έτσι μόνο να φανταζόμουν μπορούσα τη στιγμή που θα παίρναμε σβάρνα τα διεθνή τρόπαια. Και τώρα, τα δύο τελευταία χρόνια σαρώνουμε και στα δύο μεγάλα αθλήματα. Κι αν στο ποδόσφαιρο θα χαρακτηρίζαμε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού ως τη μεγαλύτερη έκπληξη σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ως ένα πυροτέχνημα, στο μπάσκετ δε μπορούμε να πούμε το ίδιο. Μετά την ομάδα του ’87 ακολούθησε μια εικοσαετία με πολύ καλά πλασαρίσματα σε διοργανώσεις και πολλές επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο. για να ξαναφθάσουμε στην κατάκτηση της πρώτης θέσης στο τελευταίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ. Και στο σήμερα με το 101-95 επί της εθνικής των Η.Π.Α., ομάδας με τους κατά τεκμήριο καλύτερους παίκτες από άποψη τεχνικής κατάρτισης. Όχι δεν είναι θαύμα, όπως θα ακούσετε όλες αυτές τις ημέρες. Είναι η ολοκλήρωση μιας πορείας χρόνων, μιας μεγάλης πορείας που θα κορυφωθεί με την κατάκτηση της πρώτης θέσης στον τελικό της Κυριακής. Πίστευα ότι αν σήμερα πήγαινε το σκορ σε μεγάλα επίπεδα, αν οι Αμερικάνοι έφευγαν πάνω από 80 πόντους δε θα κερδίζαμε. Όμως αυτή η ομαδάρα απέδειξε ότι εκτός από καλή άμυνα, μπορεί να παίξει και πολύ καλή επίθεση. Αυτή η ομάδα ξέρει να παίζει καλό μπάσκετ, μπορεί να παίζει και θεαματικό μπασκετ. Πραγματικά χαίρεσαι να την παρακολουθείς. Όλοι τους είναι υπέροχοι, από τον Γιαννάκη και τους παίκτες, μέχρι τον φροντιστή της ομάδας. Και θα συνεχίσει αυτή η ομάδα να είναι υπέροχη και πολλά καινούρια αστεράκια θα ραφτούν πάνω στη φανέλα…

Υ.Γ.1: Ας σταματήσει επιτέλους αυτός ο «πόλεμος» μεταξύ μπασκετικών και ποδοσφαιρόφιλων. Η προσπάθεια σύγκρισης επιτυχιών είναι απλά ατυχής. Την Κυριακή άλλωστε πάμε για την πρώτη θέση στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτό μετράει.

Υ.Γ.2: Αυτό που μένει πλέον να δω είναι η εθνική ποδοσφαίρου να κατακτά το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου και ο Ολυμπιακός να κερδίζει το Champions League. Μεταξύ μας, πιο πιθανό βλέπω το πρώτο!