Άγιο Φως

Μ. Πέμπτη σήμερα, οι περισσότεροι σιγά σιγά φεύγουν με πλοία, αεροπλάνα και αυτοκίνητα για να ξεσκάσουν λιγάκι μακριά από τις μεγάλες πόλεις. Ένας από τους τυχερούς είμαι και εγώ που θα φύγω απόψε για Κέρκυρα. Πριν φύγουμε όμως να ασχοληθούμε λίγο με ένα θέμα των ημερών, το Άγιο Φως. Πρόκειται για θαύμα ή για μια καλοστημένη απάτη; Επειδή η πρώτη άποψη θα στηριχθεί από πολλούς πιστούς στα κανάλια τις επόμενες ημέρες, βρήκα στο δίκτυο ένα link με την αντίθετη άποψη. Σε αυτό το άρθρο που δημοσιεύεται εκεί μου έκανε εντύπωση (καθώς πρώτη φορά διάβασα τέτοιο) η άποψη του Αδαμάντιου Κοραή για το θέμα. Κατήγγειλε το Άγιο Φως ως απάτη και προέτρεψε την ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία να διακόψει τις τελετές υποστηρίζοντας ότι: «η αληθής θρησκεία όχι μόνο δεν διασφαλίζεται με την απάτην αλλά και τρέχει μέγαν κίνδυνον να καταφρονηθεί παντάπασι και να συναριθμηθεί με τας ψευδείς θρησκείας όπότε μεταχειρίζεται αυτά εκείνα μέσα- (δηλαδή όταν χρησιμοποιεί απάτες)». Αναφέρει επίσης για το Άγιο Φως ότι αποτελεί «ονειδος και αίσχος στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες». Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται και ένα πείραμα που είχε γίνει στην τηλεόραση και τότε τα κεριά είχαν ανάψει «μόνα τους». Αυτά για τώρα…

H Νέμεση - Liverpool

«Μην αγχωθείτε για το αποτέλεσμα, μην τρελαθείτε για αυτό. Εάν δεν νικήσουμε στο Λονδίνο, μπορούμε να νικήσουμε στο Λίβερπουλ». Αυτά είπε στους παίχτες της πιο αντιπαθητικής ομάδας στον πλανήτη (λόγο της ύβρις με το όνομα Αμπράμοβιτς) ο προπονητής τους Μουρίνιο, για τον αποψινό ημιτελικό του Champions League.
Κι εγώ ονειρεύομαι πως ζω στον κόσμο που οι αληθινοί θεοί του ποδοσφαίρου θα στείλουν τη Νέμεση Liverpool (αυτή με τον καλό ευρωπαϊκό εαυτό, όχι την άλλη την αγγλική, τη μόνιμη πηγή δυστυχίας των φιλάθλων της) να κλείσει τα στόματα των θρασύτατων θνητών που πίστεψαν πως έγιναν θεοί με τη βοήθεια του δαίμονα Χρήμα.
Δεν ζω σε αυτόν τον κόσμο... γι' αυτό Φόρτσα Liverpool!!!!!

Σοσιαλιστές έμποροι!

Παρατηρόντας αυτές τις μέρες την υστερία που έχει πιάσει τους εμπόρους με τους κινέζους και τα κινέζικα προϊόντα (δε φτάνει που τους κλέβουν την πελατεία αλλά το καταφέρνουν και με επικίνδυνα για την υγεία προϊόντα - πώς γίνεται αυτό δεν έχω καταλάβει;) καταλαβαίνω μερικούς που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα σοσιαλιστική χώρα (στην ιδεολογία τουλάχιστον). Αν ο κόσμος του εμπορίου αντιμάχεται την ελεύθερη αγορά, τότε ποιος σκατά την υπερασπίζεται;

Στο τιμόνι...

Χθες σε ένα φανάρι στην Ακαδημίας μια νεαρή οδηγός ξεχάστηκε προφανώς για μερικά δευτερόλεπτα και ο οδηγός που βρισκόταν πίσω της - βιαστικός μάλλον και εκνευρισμένος - της πατάει ένα κορνάρισμα άλλο πράγμα!
Σκέφτηκα: αν ήμουν εγώ στη θέση της τι να σκεφτόμουνα;
"Μερικές φορές ξεχνάω πως βρίσκομαι στο αυτοκίνητο και οδηγάω. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και το ξεχνάω. Ευτυχώς, υπάρχουν άλλοι οδηγοί, πρόθυμοι να μου το θυμίσουν, κορνάροντάς μου! Θα ήθελα κάποια μέρα να τους ευχαριστήσω. Δεν ξέρω αν θα το ήθελαν κι εκείνοι."
Καλά, καλά, μάλλον δεν θα έκανα αυτή τη σκέψη αν ήμουν στη θέση της αλλά ήταν μια πολύ αστεία σκέψη!
Για την ώρα πάντως οι σχέσεις μου με την οδήγηση μοιάζουν με τη σχέση που θα ήθελαν να έχουν οι οδηγοί με όλους τους υπόλοιπους οδηγούς: από μακριά και αγαπημένοι!

Λόγια λόγια λόγια...

Σήμερα βρέθηκα με τη φιλαρμονική στο Μεσολόγγι. Εκεί όπως περιμέναμε να φύγουμε έτυχε να ακούσω και την ομιλία του κ. Αβραμόπουλου που έγινε στο τέλος, ως εκπροσώπου της κυβέρνησης. Έχω μια αντιπάθεια προς αυτού του είδους τις ομιλίες. Πιστεύω ότι είναι κάτι εντελώς το περιττό για εκείνη τη στιγμή να ακούς κάποιον να μιλάει για τόση ώρα, μη λέγοντας ουσιαστικά τίποτα. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ομιλίες που γίνονται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις με τις επετείους; Το μόνο που βλέπω κάθε φορά είναι κάποιους κουστουμαρισμένους να προσπαθούν να δείξουν τον εαυτό τους στην τηλεόραση, να φτιάξουν το “image” τους που λένε. Πραγματικά έχω βαρεθεί να ακούω κάθε φορά τα συνηθισμένα τετριμμένα που ακούγονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν καταργούσαμε αυτές τα συνηθισμένες ομιλίες θα κερδίζαμε πολύτιμο χρόνο, δε θα στήνονταν και οι στρατιώτες άσκοπα να ακούνε τόση ώρα. Και μιλάω γενικά, με αφορμή και μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό, όχι προσωπικά εναντίον κάποιου.

Καλοκαίριασε...

... και μου τη σπάει. Στην προοπτική κάθε Αυγούστου (ο χειρότερος μήνας του χρόνου για μένα) εγώ δεν μπορώ να απολαύσω ούτε στιγμή τον υπέροχο καιρό. Μισώ τα καλοκαίρια, μου λείπει ο χειμώνας, το κρύο, τα Χριστούγεννα... χρειάζομαι ψυχανάλυση; :-(



Να και μια φωτογραφία έτσι για αντίδραση!

Έχομεν Πάπα σύντροφοι!

Επιτέλους, είχε πιαστεί ο λαιμός μου με το να κοιτάζω συνέχεια μία καμινάδα! Επιτέλους άσπρος καπνός! Επιτέλους θα δούμε άσπρη μέρα. Επιτέλους θα μπούμε σε μια νέα εποχή. Επιτέλους έχουμε νέο Πάπα!!!
Η αγωνία μου είχε φτάσει σε δυσθεόρατα ύψη. Κι αυτό εξαιτίας κάποιων αβάσιμων όπως αποδείχθηκαν φημών, που υποστήριζαν πως θα γίνει η έκπληξη. Μιλούσαν για "προοδευτικό" Πάπα, από τη λατινική Αμερική ή ακόμα και για Αφρικανό. Μεγάλη όμως η χάρις του Κυρίου, του Αποστόλου Πέτρου και της Opus Dei και τίποτα από όλα αυτά δεν επαληθεύτηκαν.
Τώρα μπορούμε όλοι να κοιμόμαστε ήσυχοι. Με το νέο μας Πάπα, τον δηλωμένο εχθρό του Αθεϊσμού και του Φιλελευθερισμού όπως άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά από το δελτίο ειδήσεων την ΝΕΤ, οι θέσεις μας στην κόλαση θα παραμείνουν δικές μας.
Γιατί η γνώμη μου είναι πως τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να περιμένει κάποιος σαν εμάς τους άθεους φιλελεύθερους εχθρούς του παπισμού και της θρησκευτικής εξουσίας από ένα Πάπα που σκορπάει αφέσεις αμαρτιών και ριζοσπαστικές ιδέες εκτός των ασφυκτικών ορίων του Δόγματος. Εφιάλτης!

Εσφαλμένες Εντυπώσεις

Κάθε φορά που με ρωτάς πως πέρασα τη μέρα μου να ξέρεις πως έχω δύο τρόπους να σου απαντήσω – δύο διαφορετικές απαντήσεις. Κι αν σου δίνω πάντα την ίδια είναι γιατί ποτέ δεν είμαι σίγουρος αν θέλεις να ακούσεις την άλλη, εκείνη που χρειάζεται περισσότερο χρόνο και περισσότερο κόπο για να στην πω, περισσότερο χρόνο και περισσότερο κόπο για να την ακούσεις. Κι εσύ πάντα βιάζεσαι να σχολιάσεις με μια έξυπνη ανόητη ατάκα για να με κάνεις να γελάσω, γιατί έτσι κάνουν οι “φίλοι” μεταξύ τους (κοίτα γύρω σου και θα το δεις), πάντα βιάζεσαι να κάνεις την επόμενη ερώτηση, πάντα βιάζεσαι να τα μάθεις όλα, πάντα βιάζεσαι γαμώ τη μου και ποτέ δεν θα μάθεις τίποτα για μένα. Πάντα σε στάσεις λεωφορείων περιμένοντας το επόμενο, στη σχολή πριν μπεις στο μάθημα, στο δρόμο πριν το ραντεβού με την παρέα, στο club με τη μουσική να σπάει τύμπανα – γιατί θεωρείς πως αυτή η ερώτηση ταιριάζει σε αυτά τα μέρη; Φταίει που όλοι έχουμε ένα τρόπο να την απαντάμε ή φταίει που ποτέ δεν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για την απάντηση;
Κάθε φορά που με ρωτάς πως πέρασα τη μέρα μου, σου αριθμώ τις πολλές και διαφορετικές διαδρομές που έκανα, τα μέρη που πέρασα, τους φίλους και τους γνωστούς που είδα… Μα νομίζω πως όλα αυτά είναι το “τι” και όχι το “πώς”. Και το παράξενο είναι πως κι εσύ το “τι” φαίνεται να περιμένεις να ακούσεις κι ας ρωτάς το “πώς”. Λες κι αυτά τα δύο είναι το ίδιο. Μα δεν είναι…Προσπάθησέ το στον εαυτό σου και θα με καταλάβεις.
Κάθε φορά που με ρωτάς πως πέρασα τη μέρα μου, σου απαντάω όπως θα μου απαντούσες κι εσύ, όπως θα απαντούσε ο καθένας. Ο καθένας; Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πως θα απαντούσες εσύ, ή πως θα ήθελες να απαντήσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ούτε τι είδους απάντηση περιμένεις να ακούσεις. Απλά υποθέτω. Από όσα ξέρω και από όσα νομίζω ότι ξέρω.
Αναρωτήθηκες ποτέ αν οι απαντήσεις μας δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις; Για το πώς περνάμε τις μέρες μας αλλά και για το πώς απαντάμε σε αυτές τις ερωτήσεις. Για το ποιοι πραγματικά είμαστε. Κι αν είναι έτσι τότε ζούμε σε ένα κόσμο λανθασμένων εντυπώσεων; Πολύ απαισιόδοξο για να μπορεί να γίνει πιστευτό…Γι’ αυτό για πες μου, πως πέρασες τη μέρα σου;

"Θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή..."

Θα σας πω ένα μυστικό. Και τα δύο παλικάρια του Words Attacks ήταν υποψήφιοι στις σχολές τους στις φετινές φοιτητικές εκλογές.
Ας αφήσω τον sbouboux στην ησυχία του και ας βάλω στόχο το μοναδικό σημείο που πάντα μου ξεφεύγει... τον εαυτό μου.
Τι μου ήρθε και κατέβηκα στις εκλογές άραγε; Μα για να βοηθήσω τη σχολή μου! Καλά ντε, δεν ήταν τόσο αλτρουιστικό, απλά σκεφτόμουν ότι αν ο φοιτητικός σύλλογος αλλάξει νοοτροπία (υπάρχουν δύο νοοτροπίες:1)καταλήψεις και πορείες (ΠΚΣ), 2)εκδρομές και σημειώσεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ), και οι δύο μου είναι αντιπαθητικές) θα ωφεληθώ κι εγώ σαν φοιτητής της σχολής μου. Τουλάχιστον έτσι είχα πείσει τον εαυτό μου...
Όταν γράφαμε το κείμενο με τις προτάσεις μας (εγώ και οι φίλοι μου συνηποψήφιοι), τοποθετήσαμε αυστηρή προηδοποίηση στην αρχή: ΜΗΝ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΤΕ. Θέλαμε να μας ψηφίσουν για τις προτάσεις μας και όχι επειδή μας ξέρουν και επειδή δεν γουστάρουν τα κόμματα.
Λοιπόν βάζω στοίχημα ότι 9 στους 10 μας ψήφισαν για αυτούς ακριβώς τους λόγους. Επειδή μας ξέρουν και επειδή δεν γουστάρουν τα κόμματα. Και το χειρότερο είναι πως την ημέρα των εκλογών, και την ώρα της καταμέτρησης, ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε. Σημασία είχε η ψήφος, σημασία είχε να ακούγετε το όνομα της παραταξής μας μόλις ανοιγόταν ένας καινούργιος φάκελος, σημασία είχε το “τι” και όχι το “γιατί”.
Η παραταξή μου βγήκε δεύτερη, δύο ψήφους πίσω από την ΠΚΣ, και εγώ βγήκα πρώτος σε σταυρούς. Μπράβο μου! Μπράβο μου για κάθε ανατριχίλα περηφάνιας και αποδοχής της αναγνώρισης που διαπερνούσε το σώμα μου μετά από κάθε “συγχαρητήρια”. Μπράβο μου γιατί εγώ πιστεύω στην ομάδα και στους στόχους της, και όχι στην προσωπική μου αναγνώριση.
Αυτό που έμαθα την ημέρα των εκλογών είναι ότι όποιος βάζει υποψηφιότητα χρειάζεται έστω και μια μικρή δόση ματαιοδοξίας. Είναι αναπόφευκτο. Το τι θα γίνει από εδώ και πέρα εξαρτάται από πολλά άλλα. Το αν θα ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους ή θα επαναπαυτεί στις δάφνες του.
Όσο για μένα θα σας κρατώ ενήμερους. Για την ώρα είχα ανάγκη από μια δόση αυτοκριτικής για να προσγηωθώ. Με καταλαβαίνετε;

Φοιτητικές εκλογές

Η καταμέτρηση είναι για το γεωλογικό Πάτρας.

Ψήφισαν 203. Άκυρα 9

ΔΑΠ 73

ΕΑΑΚ 34

ΠΚΣ 26

ΠΑΣΠ 24

Ο.Σ.ΓΕ.Φ. (Ανεξάρτητοι) 18

Αριστερά Σχήματα 17

ΔΙΚΤΥΟ 2

Υ.Γ.1: Μισή ώρα πριν το κλείσιμο της κάλπης και ο καθένας υπολόγιζε τι κουκιά πήρε. Αν βέβαια πρόσθετες τις προβλέψεις του καθενός θα έβγαζες πολύ περισσότερους από όσους είχαν ψηφίσει! Τελικά τα αποτελέσματα ήταν αρκετά διαφορετικά, προς τα κάτω για όλους…

Υ.Γ.2: Αλλά αυτό που παρατήρησα την εβδομάδα πριν τις εκλογές και κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης είναι το πολύ άγχος που διακατείχε ορισμένους για τα αποτελέσματα. Θα ήθελα να ήξερα αν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στους κομματικούς μηχανισμούς τα αποτελέσματα που θα φέρεις στο σύλλογο; Όποιος έχει κάνει σε κόμμα καλό θα είναι να στείλει τη γνώμη του…

Υ.Γ.3: Πολύ μου άρεσαν τα μπλουζάκια που φορούσαν άτομα των παρατάξεων. Ίδια με αυτά που φοράνε στα club κάποιοι για να δείξουν ότι εργάζονται στο μαγαζί…

Υ.Γ.4: Το έγραψα και θα το ξαναγράψω. Όλα αυτά τα πανό και οι αφίσες το μόνο που κάνουν είναι να βοηθούν στη σπατάλη χαρτιού, στην υποβάθμιση της αισθητικής των χώρων του πανεπιστημίου. Με λίγα λόγια κάνουν το πανεπιστήμιο μπουρδέλο…

Υ.Γ.5: Μετάνιωσα που δεν έβγαλα φωτογραφία έναν τύπο χτες για να τη δημοσίευα σήμερα. Πότε ήταν ανεβασμένος σε μια καρέκλα, πότε πήγαινε στο προαύλιο και γύρνα γύρω γύρω φωνάζοντας. Κρατούσε ένα σπαθί στο ένα χέρι και στο άλλο μια ταμπέλα που έλεγε "Δ Α ΣΠ πολιτικοποίσηση όχι κομματοποίηση". Ήταν αρκετά ιδιαίτερο αυτό που έκανε...

Φοιτητικές εκλογές

Η σχολή βαδίζει εδώ και καιρό σε ρυθμούς εκλογών. Τα τραπεζάκια έχουν πολλαπλασιαστεί, τα κομματικά πρόσωπα αλωνίζουν όλες τις σχολές, η πλύση εγκεφάλου έχει κορυφωθεί, η σχολή έχει γίνει πάλι μπουρδέλο με τις αφίσες που κολλάνε στους τοίχους, ο Παπακωνσταντίνου με τον Χατζηγιάννη δίνουν τον αγωνιστικό παλμό, μέχρι και φορητοί υπολογιστές επιστρατεύθηκαν για να γραφτούν CD με θέματα παρελθόντων ετών, με τη διαφήμιση της κυριαρχούσας παράταξης πάνω. Φράσεις του τύπου «δεν πιστεύω να ψηφίσεις αυτούς που δεν έχουν καμία τύχη» και «θα έρθεις αύριο» που ακολουθείται από «να μας ψηφίσεις» ακούγονται από τους ψηφοθήρες όλων των παρατάξεων. Οι τσακωμοί δίνουν και παίρνουν. Πραγματικό ενδιαφέρον για τη σχολή και το πανεπιστήμιο υπάρχει από πολύ λίγους. Οι περισσότεροι το μόνο που κάνουν είναι να διαβάζουν τις εντολές που έρχονται από τους κομματικούς μηχανισμούς, να τις αποστηθίζουν και να βάζουν το κασετοφωνάκι. Πασχίζουν να μαζέψουν ψήφους για να έχουν να πουν στο κόμμα ότι να ορίστε εγώ είμαι άξιο στέλεχος για να προωθηθώ, έκανα καλή δουλειά. Ο καθένας κοιτάει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, οδηγώντας ουσιαστικά το θεσμό των φοιτητικών εκλογών σε μια τυπική διαδικασία χωρίς αξιόλογο αντίκρισμα, σε μια απαξίωση. Ακόμα και όταν υπάρξει κάποια ανεξάρτητη κίνηση τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ένα είδος άτυπου συνασπισμού μεταξύ των νεολαιών. Ειρωνικά σχόλια σε σχέση με τους ψήφους που θα πάρει, ατάκες του στυλ «τι κατεβαίνετε να κάνετε μωρέ τώρα κι εσείς;». Την επόμενη στιγμή όμως τους πετυχαίνεις όλους μαζί (σε μίνι συνέλευση θαψίματος) να αναρωτιούνται σχετικά με το ταβάνι των ψήφων που θα αποσπάσει.

Βέβαια θα πει κάποιος «ωραία και τι προτείνεις;». Προσωπικά πιστεύω ότι ο χώρος του πανεπιστημίου και των φοιτητικών συλλόγων θα έπρεπε να ήταν ελεύθερος από κάθε μορφή κομματοποίησης. Αυτό θα του έδινε τη δυνατότητα να χειραφετηθεί πραγματικά και να βοηθήσει με καινούριες ιδέες, οι οποίες δε θα μπαίνουν σε καμία γραμμή. Όμως ένα πανεπιστήμιο αδιάβλητο από κάθε μορφή κομματοποίησης μάλλον ανήκει στην ουτοπία…

Τρέχω, τρέχω, τρέχω... και χρόνο δεν έχω!

Μια βδομάδα τώρα τρέχω... Χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Ξυπνώ χαράματα, γυρίζω σπίτι βράδυ - νεκρός - και χίλιες δύο σκέψεις τριγυρίζουν στο κεφάλι μου. Στην εποχή τη ταχύτητας όλα τα παραπάνω είναι φαντάζομαι κοινός τόπος, ε;
Καθώς τριγυρίζω στις γειτονιές της Αθήνας, και προσπαθώντας να απαλλαγώ με τον πιο ανώδυνο τρόπο από τους νεκρούς χρόνους (αναμονή λεωφορείων και μετρό, διαδρομές με αυτά, διαδρομές με τα πόδια, αναμονή φίλων κ.τ.λ.), παρατηρώ τους άλλους ανθρώπους. Είναι όλοι τόσο διαφορετικοί από εμένα κι όμως φαίνονται ίδιοι. Όπως οι αθλητές στον τελικό των 50 μέτρων, που ο καθένας (σχεδόν) είναι από άλλη χώρα, έχει διαφορετικό συγκριτικό πλεονέκτημα, διαφορετική στρατηγική ακόμα και διαφορετικούς (μακροπρόθεσμους) στόχους, και παρόλα αυτά τη στιγμή που αρχίζει ο αγώνας κανείς δεν φαίνεται να διαφέρει από τον άλλο. Έτσι και όλοι εμείς, οι αναμένοντες τα λεωφορεία και το μετρό, οι βιαστικοί περαστικοί, οι τύποι στη γωνία που κοιτάζουν ανυπόμονα το ρολόι τους και μιλάνε στο κινητό, μοιάζουμε με μαραθωνοδρόμους της ζωής (που πολλές φορές έχει ρυθμούς αγώνα 50 μέτρων). Όταν κοιτάς αφ' υψηλού και απ' έξω όλοι μοιάζουμε ίδιοι.
Όλα αυτά μου ήρθαν τη στιγμή που ενώ εγώ σκεφτόμουν για τους άλλους, αναρωτήθηκα τι να σκέφτονται εκείνοι. Υπάρχει άραγε κάτι κοινό στις σκέψεις όλων μας; Λοιπόν νομίζω ότι υπάρχει μία σκέψη που μοιραζόμαστε όλοι μας: ο χρόνος. Η γκρίνια μας για την έλλειψή του, καλύτερα. Και βάζω στοίχημα για αυτό. (Αν υπάρχει κάποιος που να μη το θεωρεί αυταπόδειχτο - αμφιβάλλω!)
Μια βδομάδα τώρα τρέχω... Για την ακρίβεια, μια βδομάδα τώρα σπαταλάω το χρόνο μου (αυτόν που γκρινιάζω ότι δεν έχω) αναβάλλοντας τις προτεραιότητές μου επειδή δεν έχω χρόνο. Αν δεν προλαβαίνεις να επιλέξεις τι θα κάνεις και πότε θα το κάνεις, να ξέρεις πως πάντα θα υπάρχει χρόνος σε κάποια άλλη στιγμή για να κάνεις αυτή την επιλογή. Αρκεί μόνο να επιλέξεις αυτή τη στιγμή. Έχω γίνει ειδικός σε αυτόν το τομέα!
Αν κατάλαβα κάτι αυτή τη βδομάδα είναι ότι το πρόβλημα χρόνου τις περισσότερες φορές είναι πρόβλημα επιλογών. (Αδυναμία να πάρω μια απόφαση, αδυναμία να βάλω προτεραιότητες). Και το πρόβλημα επιλογών είναι πολύ χειρότερο από το πρόβλημα χρόνου.
Σταματάω εδώ γιατί... δεν έχω χρόνο! (Τώρα αυτό είναι μια επιλογή; - Με αυτό το πλευρό να κοιμάμαι!)

Γαλάζια παιδιά...

«Και να σας πω κάτι φίλες και φίλοι: είμαστε οι καλύτεροι. Τα δικά μας τα παιδιά είναι καλά παιδιά και αξιοκρατικές διαδικασίες σημαίνει προβάδισμα στα δικά μας παιδιά». Τα παραπάνω αποτελούν τμήμα των δηλώσεων του κ. Νάκου, ο οποίος είναι ακόμα υφυπουργός δημόσιας διοίκησης, για αυτό και η βαρύτητα των όσων είπε είναι μεγαλύτερη. Τι μας λέει ο κ. Νάκος στην κρίση ειλικρίνειας που τον έπιασε σε κομματική εκδήλωση; Μας λέει αυτό που γράφτηκε και στη Φάρμα των Ζώων του Όργουελ ότι «Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». Η αξιοκρατία και η καταπολέμηση της διαπλοκής, από την κυβέρνηση όλων των ελλήνων, σε όλο της το μεγαλείο.

Υ.Γ.: Τώρα καταλαβαίνω ότι το σλόγκαν γνωστής διαφήμισης «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» τελικά απευθυνόταν στα στελέχη της κυβέρνησης.

Χωρίς τίτλο

Νέο πακέτο μέτρων από την κυβέρνηση. Σύμφωνα με αυτά που είπε σήμερα ο κ. Αλογοσκούφης στις δηλώσεις του θα έχουμε από την 1^η του επόμενου μήνα αυξήσεις στους μισθούς κατά 5% σε πρώτη φάση και κατά άλλο ένα 5% το επόμενο εξάμηνο. Οι τιμές των προϊόντων στην αγορά παγώνουν μέχρι και το Δεκέμβρη. Η τιμή του πετρελαίου μειώνεται κατά 20 λεπτά. Την ίδια στιγμή ή κ. Μαριέτα εξήγγειλε με τη σειρά της ότι οι δαπάνες για την παιδεία θα αυξηθούν κατά 50% με στόχο την κάλυψη των εξόδων, ενώ από του χρόνου καταργούνται τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Ο κ. Παυλόπουλος απέσυρε το νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο. Ο Αρχιεπίσκοπος με κοινή ανακοίνωση με τον Πατριάρχη Ειρηναίο ετοιμάζονται να παραιτηθούν.

Υ.Γ.: Μην ανησυχείτε, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Δεν ξυπνήσατε ξαφνικά σε άλλη χώρα, απλώς έχουμε πρωταπριλιά!!

Αυτό το χτεσινό με τους μαθητές με τα άσπρα καπελάκια στο στάδιο τι ήταν; Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί παιδιά για να προωθήσει το image του πρωθυπουργού; Να βγούν οι απαραίτητες φωτογραφίες να χαμογελάσουμε και λίγο στις κάμερες και να δείξουμε το ανθρώπινο πρόσωπο του πρωθυπουργού μας. Εμένα πάντως όλο αυτό το σόου μου θυμίζει τις διαφημιστικές εταιρείες που χρησιμοποιούν τα παιδιά για να προωθήσουν το προϊόν τους…

Πάσα ομοιότης...

Το σχόλιο του Γ. ΚΑΡ. στην Ελευθεροτυπία (30/3) για τα μέτρα της κυβέρνησης με καλύπτει απολύτως:

Βίοι παράλληλοι: Μόλις ανέλαβαν την εξουσία έκαναν απογραφή. Και μετά, εκτός των άλλων, αύξησαν και τον ΦΠΑ. Σε τρία χρόνια κατέρρευσαν. Για τον Μπαρόζο και τους συν αυτώ στην Πορτογαλία λέμε. Πάσα ομοιότης με τους καθ' ημάς ομοϊδεάτες τους δεν είναι καθόλου τυχαία...

Τώρα μπορούν να ξεκινήσουν τα στοιχήματα για το χρόνο των εκλογών. Τι ποντάρετε;;;