Ροκγουειβ Φέστιβαλ

Σε δύο φάσεις, στις 24, 25, 26 Ιουνίου και 8, 9 Ιουλίου και με πλούσιο πρόγραμμα θα διεξαχθεί το φετινό ροκγουέιβ φέστιβαλ. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο «Τέρα Βάιμπ», στη Μαλακάσα θα φιλοξενηθεί το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ που διοργανώνεται στη χώρα μας. Το 1996 πραγματοποιήθηκε το πρώτο στη Δραπετσώνα και μέχρι σήμερα έχουν ανέβει στη σκηνή του φεστιβάλ ονόματα όπως οι REM, Νικ Κέιβ, Μπλερ, Πλασίμπο, Πρόντιτζι, Άιρον Μέιντεν. Για φέτος το πρόγραμμα έχει ως εξής:

· 24 Ιουνίου: Marilyn Manson

· 25 Ιουνίου: Black Sabbath, Velvet Rivolver, Black Label Society, Wastefall

· 26 Ιουνίου: Moby

· 8 Ιουλίου: Slayer, Accept, Candlemass, Dismember

· 9 Ιουλίου: Twisted Sister, Dio, Anthrax, Katatonia, Zyklon

Μέτρα για την οικονομία

Ανακοινώθηκαν και επίσημα πλέον οι εξαγγελίες για το πρώτο πακέτο μέτρων. Λέγεται ότι θα ακολουθήσει και άλλο πιο σκληρό αργότερα. Αυτό όμως που διαφαίνεται στο βάθος είναι το ενδεχόμενο εκλογών. Η κυβέρνηση λέει ότι τα μέτρα αυτά θα διαρκέσουν τουλάχιστον τρία χρόνια, δηλαδή δε θα προλάβει τον τελευταίο της χρόνο να δώσει τα προεκλογικά επιδόματα που δίνει κάθε κυβέρνηση για να γλυκάνει τους ψηφοφόρους. Πράγμα που σημαίνει ότι θα έχει απώλειες σοβαρές αυτό το χρονικό διάστημα ως αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας της κοινής γνώμης. Αν βάλουμε και τη διαφορά «ασφαλείας» που έχει μέχρι σήμερα από την αντιπολίτευση, τότε ίσως θα επιδιωχθεί η προσφυγή στις κάλπες φέτος ή του χρόνου, μαζί με τις δημοτικές. Έτσι θα μηδενισθεί το κοντέρ, θα έχει εκλεγεί με βάση τα νέα δεδομένα, με νέο προεκλογικό πρόγραμμα (όχι σαν το παλιό που έταζε λαγούς με πετραχίλια) και θα έχει και περισσότερο χρονικό διάστημα να ανατρέψει την αρνητική γνώμη του εκλογικού σώματος. Όλα αυτά βέβαια εξαρτώνται από τα γκάλοπ και τις εκτιμήσεις των συμβούλων των πολιτικών γραφείων και μπορεί να τη βγάλουμε με έναν ανασχηματισμό.

Διαφημιστική καμπάνια του Blog!

Ξέρετε την παροιμία για το σπίτι μας, ε;;;

Πακέτο αυξήσεων

Ήπια προσαρμογή τέλος. Η κυβέρνηση σταματά να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και περνάμε πλέον σε μέτρα σοκ. Λιτότητα λοιπόν για τουλάχιστον 3 χρόνια. Αν κρίνω όμως από το ότι άλλα έλεγαν πριν από λίγο καιρό και άλλα θα γίνουν τελικά τότε η περίοδος λιτότητας μάλλον θα είναι αρκετά μεγαλύτερη.

Το πακέτο περιλαμβάνει:

• Αυξήσεις στα τσιγάρα και τα ποτά
• Αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στη βενζίνη
• Μετάταξη προϊόντων και υπηρεσιών (π.χ. εστιατόρια, ξενοδοχεία) από το χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 8% στον υψηλό συντελεστή 18%
• Κατάργηση μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ 13% που ισχύει στα νησιά
• Υπαγωγή στον ΦΠΑ των λογαριασμών ύδρευσης και αποχέτευσης των ΟΤΑ
• Επιβολή του ΦΠΑ σε επαγγέλματα και υπηρεσίες που προσφέρουν δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, δικαστικοί, επιμελητές και άμισθοι υποθηκοφύλακες
• Αύξηση των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες και στους σιδηρόδρομους
• Επανέκδοση του Ξυστό
• Εξαγορά των καταπατημένων δημοσίων εκτάσεων

Αν παρόλα αυτά δεν έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα τότε η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ κατά μία ποσοστιαία μονάδα (από 8% σε 9% και από 18% σε 19%) μέτρο που θα επιβαρύνει υπέρμετρα των πληθωρισμό. Επίσης έχει ήδη δρομολογηθεί η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων που θα ισχύσει από την 1^η Ιανουαρίου του 2006. Να βάλουμε στα παραπάνω και τη μεγάλη αύξηση που εξετάζεται για τα τέλη κυκλοφορίας των κατόχων αυτοκινήτων από το 2006. Τελευταία ακούστηκε και για αύξηση του ειδικού τέλους κινητής τηλεφωνίας.

Η τελική ιδέα είναι μία: ξύστε για να σωθούμε!!!

Ωχχχχχχχχχχχχχ, ήρθε η άνοιξη...

Συμφωνώ κι επαυξάνω με τον j95...

Αντιγράφω από το blog Don't Kiss The Frog:
...Επανέρχομαι σε παλαιότερη ριζοσπαστική πολιτική πρότασή μου: ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Παρομοίως ό,τι ξεπερνά σε μέγεθος τη μέση μύγα ΔΕΝ είναι έντομο. Είναι γιγαντιαίο θηλαστικό της μεσοπαγετώδους περιόδου. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί εδώ και 30.000 χρόνια. Είτε το ξέρει είτε όχι...

Κάποιος πρέπει να μεριμνήσει για το φαινόμενο. Δεν γίνεται κάθε χρόνο να έχουμε τα ίδια και τα ίδια... Ουφ!

Περιμένοντας το Βαβύλη...

Την τελευταία εβδομάδα λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη διαφημιστική καμπάνια μίας και μοναδικής συνέντευξης ενός και μόνο ανθρώπου. Τέτοια αγωνία τα δελτία των 8 μόνο στην «τηλεμαχία» των πολιτικών αρχηγών είχαν επιδείξει…
Υ.Γ.: Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος έχει εξελιχτεί στον πρώτο διακαναλικό δημοσιογράφο. Εύγε!

Η αληθινή διαπλοκή Κράτους - Εκκλησίας

Για όσους δεν διαβάζεται Athens Voice, ο Φώτης Γεωργελές στο τελευταίο της τεύχος υπογράφει ένα άρθρο με τίτλο «Η δικαιοσύνη είναι τυφλή». Σε αυτό αναφέρεται στον Άρη Δαβαράκη (δημοσιογράφο, συγγραφέα και στιχουργού) που βρίσκεται προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό γιατί είναι μικρομέτοχος σε εταιρία που νοικιάζει σε τρίτους ένα μαγαζί διασκέδασης στο οποίο συνελήφθησαν νεαροί με ναρκωτικά χάπια.
Την ίδια στιγμή, γράφει, μητροπολίτες εμπλέκονται και με αποδείξεις σε (πάρτε βαθιά ανάσα) εκποίηση ξένης περιουσίας, σκανδαλώδεις συμβάσεις, παράνομες αγοροπωλησίες, παράνομη οπλοφορία, αδικαιολόγητο πλουτισμό, υπόθαλψη εγκληματία, σύσταση συμμορίας με σκοπό την εξαπάτηση του κοινού, καταχρήσεις, κλοπές, απόπειρες δολοφονίας, ψευδείς καταθέσεις, παραποίηση δημοσίων εγγράφων, δωροδοκίες, σεξουαλική παρενόχληση, αντιποίηση αρχής, υποκλοπές, παρακολουθήσεις, καταπάτηση δημόσιας γης, έκδοση πλαστών τιμολογίων, εκβιασμούς, εξαπατήσεις, φοροδιαφυγή, συκοφαντία, απάτες, βιαιοπραγίες… ουφ δεν μπορώ να συνεχίσω – καταλάβατε τι θέλω να πω. Σε κανένα από αυτούς δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, κανένας δεν έχει κληθεί από δικαστήριο, κανένας δικαστής δεν ασχολήθηκε με την περίπτωσή τους.
Συμμερίζομαι απόλυτα την αγανάκτηση του Γεωργελέ. Τη στιγμή που ο υπουργός δικαιοσύνης βγαίνει κάθε τρεις και λίγο να διαβεβαιώσει τον κύριο Βαβύλη ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα του εξασφαλίσει μια δίκαιη δίκη όπως και σε κάθε έλληνα πολίτη, και τη στιγμή που η κυβέρνηση επικροτεί την αυτοκάθαρση της εκκλησίας υποστηρίζοντάς τη σαν επαρκή λύση των σκανδάλων είναι πλέον ορατό στον καθένα μας από που προέρχεται όλη αυτή η δυσωδία… Ας σταματήσουν να υποκρίνονται (αν και φοβάμαι ότι θα δυσκολευτούν να βρουν κάτι άλλο στο οποίο να έχουν τέτοιο ταλέντο).

Περί ευθανασίας...

Πολλούς ηθικούς προβληματισμούς έχει εγείρει η υπόθεση της Τέρι Σκιάβο. Η 41χρονη αμερικανίδα βρίσκεται σε κώμα 15 ολόκληρα χρόνια και έπειτα από δικαστικούς αγώνες του συζύγου της και κηδεμόνα της την προηγούμενη εβδομάδα διακόπηκε η παρεντερική σίτιση για να επιτευχθεί με αυτόν τον τρόπο παθητική ευθανασία. Οι γονείς της από την άλλη δίνουν τον δικό τους αγώνα για να μην αφήσουν την κόρη τους να πεθάνει. Στη υπόθεση έχει εμπλακεί και ο πρόεδρος Μπους αν και μάλλον δύσκολα θα καταφέρει να ανατρέψει την απόφαση του δικαστηρίου. (Διαβάστε περισσότερα για το θέμα εδώ)
Αν παρόλα αυτά ανατραπεί η απόφαση του δικαστηρίου το μέλλον της Σκιάβο δεν προμηνύεται ευχάριστο. Αν ποτέ καταφέρει να ξυπνήσει από το κώμα που βρίσκεται δεν θα καταφέρει να ξαναπερπατήσει ποτέ (πολύ δύσκολα μάλιστα και έπειτα από πολλές φυσιοθεραπείες ίσως καταφέρει να ξανακουνηθεί) και τουλάχιστον βιολογικά ο υπόλοιπος βίος της θα είναι επίπονος έως και μαρτυρικός. Κι αυτά αν ποτέ ξυπνήσει, επαναλαμβάνω.
Τα πολλά και δυσεπίλυτα αν όχι άλυτα ηθικά προβλήματα της υπόθεσης και γενικότερα της πρακτικής της ευθανασίας έχουν να κάνουν με τον ορισμό της ανθρώπινης ζωής (κατά τη γνώμη μου πάντα). Ζωή σημαίνει λειτουργία των ζωτικών οργάνων μας ή σε αυτή συμπεριλαμβάνεται και η συνείδηση; Επίσης τίθεται το ερώτημα για τον αν είναι επιθυμητή μια μαρτυρική ζωή. Ζην ή ευ ζην; Ιδού η απορία!
Σας παρακαλώ εσάς τους άθεους φιλελεύθερους (μαζί κι εμένα) μη βιαστείτε να απαντήσετε…

Ας δω κι αυτό κι ας...

Ας δω κι αυτό κι ας... Πόσες φορές έχετε ξεστομίσει αυτή την κατά τα άλλα συνηθισμένη φρασούλα;
Έχω να σας δώσω μια συμβουλή (από προσωπική εμπειρία): Μην τα βάζετε με την τύχη σας (ή τις σκοτεινές δυνάμεις του σύμπαντος που συνομωτούν εναντίον σας αν προτιμάτε).
Η ειδησιογραφία αγαπά τον σουρεαλισμό ή προετοιμάζεται σκληρά για την πρωταπριλιά!

Αντιγράγω από το gothess.gr:
Με ένα συμβολικό γκρέμισμα του «Τείχους του Ρατσισμού» στην Πλατεία Αριστοτέλους το Σάββατο 19 Μαρτίου και ώρα 12:00' μ.μ. κορυφώνονται οι εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας κατά του Ρατσισμού. Στην εκδήλωση αναμένεται να παρευρεθούν γνωστές προσωπικότητες από τον πολιτικό, καλλιτεχνικό και αθλητικό χώρο, οι οποίες θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για το «γκρέμισμα» του τείχους, το πρώτο κομμάτι του οποίου θα ρίξει ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης.Οι προσκεκλημένοι αυτοί, μαζί με τους νέους της Θεσσαλονίκης, με το παράδειγμα και τη δράση τους, θα συμβάλλουν στην ανάδειξη των αρχών του αμοιβαίου σεβασμού, της ανεκτικότητας και της αλληλεγγύης στα πλαίσια μιας ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας.

Δεν έχω λέξεις πια!!!

Βίλα Λορέν

Στο εστιατόριο «Βίλα Λορέν» στις Βρυξέλες συνέφαγαν χθες το βράδυ ο Ταγίπ Ερνογάν με τον Κώστα Καραμανλή. Δεν ξέρω ποιος βαρυστομάχιασε από το γεύμα, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι οι Τούρκοιστην εξωτερική πολιτική μας πάνε με το μεσαίο δάχτυλο υψωμένο. Ο συμπαθής Ταγίπ βρήκε ευκαιρία να μεταφέρει τα αιτήματά του προς τον έλληνα πρωθυπουργό για πίεση προς την Κύπρο όσον αφορά την επανέναρξη των συνομιλιών (με υπευθυνότητα της ελληνοκυπριακής πλευράς). Κάτι τέτοιο βέβαια θα ανέτρεπε κάθε πρόβλημα που θα εμφανιζόταν σε σχέση με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της 3^ης Οκτωβρίου. Πλέον η Τουρκία που θα είχε συνομιλίες με την ελληνοκυπριακή πλευρά δε θα είχε καμία υποχρέωση να για επικύρωση και εφαρμογή της τελωνειακής ένωσης με την Κύπρο (και ουσιαστικά δε θα την αναγνώριζε). Κάπου εκεί πάνε να οδηγήσουν τα πράγματα Άγκυρα, Ουάσινγκτον, Λονδίνο. Αλλά αυτά έπρεπε να τα σκεφτόμασταν πιο πριν, τότε που δίναμε το «οκ» στην Τουρκία πέρυσι τον Δεκέμβρη χωρίς ουσιαστικά να έχουμε εξασφαλίσει κάτι βασιζόμενοι μόνο στην ελπίδα ότι θα γίνει ένα θαύμα. Αυτή η ελπίδα από ότι φαίνεται είναι και τώρα ο οδηγός της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Πριν το γεύμα οι πιλότοι της τουρκικής αεροπορίας αλώνιζαν για πολλοστή φορά μέσα στο FIR Αθηνών. Ξέρω ότι πολλοί θα πουν ότι αυτά τα κάνει το στρατιωτικό κατεστημένο της γείτονος και ότι ο Ερντογάν «προσπαθεί» να τους συμμαζέψει. Εμένα όμως μου φαίνεται ότι όλη αυτή η φιλολογία βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι που κάνουν οι Τούρκοι (είναι σαν τα έργα με τους μπάτσους: ο ένας είναι καλός και δείχνει να είναι με το μέρος σου ενώ ο άλλος είναι κακός και κάνει ότι γουστάρει). Εμείς απαντάμε συνεχώς με δηλώσεις του τύπου «ορισμένες δραστηριότητες στο Αιγαίο δεν είναι δείγμα καλής γειτονίας». Το ότι σπαταλάμε σε αυτή την υπόθεση των αναχαιτήσεων ένα κάρο λεφτά και το ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ένα ατύχημα με απρόβλεπτες συνέπειες δε φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Και αν προσθέσεις σε όλα αυτά και το θέμα των Σκοπίων, το Δ’ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης την οικονομία και αρκετά άλλα, καταλαβαίνεις ότι η κυβέρνησή μας προωθεί τα συμφέροντα της χώρας σε όλα τα μέτωπα…

Δηλώσεις

Άκουσα μέρος των δηλώσεων του πρωθυπουργού που έκανε σήμερα. Για μια ακόμη φορά ακούσαμε τα ίδια από την κυβέρνηση μόνο που σήμερα έπιασα κάτι που δεν το είχα πολυκαταλάβει τις άλλες φορές. Εκτός για τα περί ήπιας προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας που πλέον έχουν γίνει σύνηθες μέρος κάθε ομιλίας άκουσα κάτι σαν αυτό «δε θα μεταφέρουμε τα βάρη στους πολίτες». Ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα, δηλαδή ποιος θα πληρώσει για να γίνουν όλα αυτά για τα οποία μας λέει η κυβέρνηση; Θα τα πληρώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, θα τα πληρώσει το κόμμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση; Μήπως θα παίξουν στοίχημα ή θα φάνε τα λεφτά από το τζόκερ; Ποιόν κοροϊδεύουν, αφού πάλι οι μαλάκες θα πληρώσουν. Απλώς τώρα πρέπει να λέμε έτσι για να μη μας πάρουν με τις ντομάτες. Βέβαια τα λεφτά θα τα πάρουμε με έμμεσο τρόπο. Θα τους αυξήσουμε τις τιμές σε πετρέλαια και σε άλλα προϊόντα και έτσι δε θα φαίνονται στα νούμερα που θα δημοσιεύσουμε ότι τελικά τους πήραμε περισσότερα...

Η αντίσταση των Χριστιανών στου κόσμου τον κατήφορο...

Διαβάζοντας το χθεσινό άρθρο στη εφημερίδα τα ΝΕΑ για την αντίδραση καθολικών αλλά και ορθόδοξων κληρικών στο βλάσφημο, αισχρό και εντελώς αστήρικτο βιβλίο (πράγμα πρωτοφανές για μυθιστόρημα!) του ζάπλουτου πλέον Dan Brown, Κώδικα Da Vinci, νιώθω την ανάγκη να σταθώ αλληλέγγυος στην εξαιρετικής σημασίας προσπάθειά τους. Ακόμα και μία ψυχή να σωθεί από την ταλαιπωρία του να διαβάσεις 600 και βάλε σελίδες βλακείες (για συνομωσίες της Εκκλησίας και μπλα μπλα… μα υπάρχουν τέτοια πράγματα;;;) αξίζει τον κόπο (και το λέω αυτό σαν αμαρτωλός που υπέπεσε στον πειρασμό της ανάγνωσης του κώδικα).
Σήμερα στο θέατρο της Σχολής Καλών Τεχνών η ομάδα εικαστικής και θεωρητικής παρέμβασης Πλατφόρμες διοργανώνει ημερίδα με τίτλο «Ελευθερίες / Λογοκρισίες». Αυτοί οι αθεόφοβοι ψευτο-κουλτουριάρηδες καλλιτέχνες και μη, ενοχλήθηκαν από την απόσυρση του θρασύτατου κόμικ του αυστριακού Χάντερερ με τίτλο «Η ζωή του Χριστού», και την αποκαθήλωση του πίνακα (ο θεός να τον κάνει) του Τιερί ντε Κορντιέ από την έκθεση Outlook και από λοιπές γνήσιες αντιδράσεις των απλών αγνών ενεργών πολιτών της χώρας μας που βλέπουν τον κόσμο μας να πηγαίνει κατά διαόλου και αποφασίζουν να αντισταθούν (βάζοντας τα με αυτοθυσία με τις γνωστές πλέον σκοτεινές δυνάμεις).
Προσωπικά μου κάνει τεράστια εντύπωση για το ότι οι αντιδράσεις περιορίζονται σε περιθωριακά εκθέματα, βιβλία κτλ. Κάποιοι βαρεμένοι πάνε σε εκθέσεις μοντέρνας (ανόητης) τέχνης, κάποια κωλόπαιδα από τα Εξάρχεια διαβάζουν χαζά κόμικ, κάποιοι ξεπουλημένοι αριστεροί διαβάζουν Ανδρουλάκη… πόσοι νομίζετε είναι όλοι αυτοί;
Θέλω να καλέσω από αυτό το βήμα (ε;) τον καλό μας Αρχιεπίσκοπο να αναλάβει προσωπικά την πρωτοβουλία για δράση ενάντια σε κάθε αντιχριστιανική και βλάσφημη καλλιτεχνική έκφραση και κυρίως αυτών με τους περισσότερους οπαδούς όπως κάτι κύριους Dan Brown με κώδικες Da Vinci, κάτι κυρίες Σαμίου με τα αποκριάτικα γαμωτράγουδά τους κτλ. Ζω για τη μέρα που θα αποσυρθεί από τα ράφια όλων των βιβλιοθηκών εκείνος ο καταραμένος που είπε ότι «ο Θεός πέθανε» (ο Νίτσε ντε…) και όλο το σινάφι του (που να τους πάρει ο διάολος – θου κύριε…).
[Όπως βλέπετε σήμερα προσπαθώ να σώσω την ψυχή μου από το πυρ το εξώτερον, τι λέτε, καλά τα πάω ή θέλω δουλειά ακόμα;]

Για του λόγου το αληθές...

Ορίστε και η θλιβερή απόδειξη των όσων έγραφα πριν λίγο καιρό
για την αντιγραφή στις εξετάσεις...

Συνδικαλιστικές λογικές και αντιφάσεις

Είναι γνωστό σε όσους με ξέρουν ότι είμαι προβληματικό άτομο! Ένα από τα προβλήματά μου είναι ότι δυσκολεύομαι να καταλάβω τη λογική των άλλων. Αυτό το πρόβλημα κορυφώνεται με τη λογική των συνδικαλιστών.
Σήμερα ξεκινούν απεργιακές κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και τουλάχιστον στην Αθήνα όλα υπολειτουργούν. Πολλά και διάφορα τα αιτήματα των απεργών όπως η ακρίβεια, η οικονομική ύφεση, η ανεργία κτλ. Μέσα σε αυτά τα αιτήματα είναι και η περιβόητη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων. (Επέκταση για την ακρίβεια αν και οι συνδικαλιστές επιμένουν ότι είναι το πρώτο βήμα για την πλήρη απελευθέρωση)
Το επιχείρημά τους είναι ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα συντριβούν από τις μεγαλύτερες εξαιτίας του ανταγωνισμού. Θα αυξηθεί το κόστος λειτουργίας των καταστημάτων και μόνο οι μεγάλες αλυσίδες θα μπορούν να το πληρώνουν. Επίσης υποστηρίζουν πως οι καταναλωτές έχουν πρόβλημα ρευστότητας και όχι χρόνου για να κάνουν τις αγορές τους. Άρα κανείς δεν θέλει την επέκταση του ωραρίου.
Παρόλα αυτά η επέκταση του ωραρίου δεν είναι ένα υποχρεωτικό μέτρο. Ο κάθε επιχειρηματίας μπορεί να αποφασίζει για το δικό του ωράριο μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Και εδώ είναι αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω: αν δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος επέκτασης του ωραρίου οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι καταναλωτές δεν ενδιαφέρονται να ψωνίζουν αργότερα το βράδυ ή το μεσημέρι τότε τι τους εμποδίζει να μην επεκτείνουν το ωράριο; Ο ανταγωνισμός; Και τι είναι ο ανταγωνισμός; Δεν είμαι σίγουρος για το τι εννοούν.
Ο ανταγωνισμός για τους συνδικαλιστές πρέπει να μοιάζει με ένα τρομαχτικό τέρας που αρέσκεται στο να κλείνει επιχειρήσεις και να απολύει εργαζόμενους. Ο ανταγωνισμός δεν έχει σχέση με τις επιλογές των καταναλωτών, δεν είναι μηχανισμός προσαρμογής της αγοράς σε αυτές. Σύμφωνα με τους συνδικαλιστές οι φοιτητές των οικονομικών σπουδών διαβάζουν βλακείες στα μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας.
Εγώ νόμιζα πως ο ανταγωνισμός θα αναγκάσει όλα τα καταστήματα να επεκτείνουν το ωράριό τους μόνο αν οι καταναλωτές αρχίζουν να ψωνίζουν από καταστήματα με ενιαίο ωράριο γιατί τους εξυπηρετεί περισσότερο. Κι αυτό γιατί σε μια ανταγωνιστική αγορά ο τρόπος για να βγάλεις λεφτά από το εμπόριο είναι να εξυπηρετείς καλύτερα τις ανάγκες των πελατών σου. Χωρίς ανταγωνισμό οι έμποροι θα προτιμούσαν να ανοίγουν για κανά δίωρο κάθε μέρα και να μειώσουν έτσι το κόστος λειτουργίας των καταστημάτων τους. Αυτό όμως θα σήμαινε πως έμποροι (και οι μικρομεσαίοι) και καταναλωτές έχουν διαφορετικά συμφέροντα, κάτι που φαίνεται να είναι αντίθετο με την ολιστική συνδικαλιστική λογική που βλέπει την κοινωνία σαν έναν οργανισμό με κοινούς και συγκεκριμένους στόχους των μελών του. Τι να πει κανείς για των άλλων τη λογική;;;

Επιτέλους η λύση στο εκπαιδευτικό πρόβλημα (;;;)

Μερικές φορές, δεν ξέρω τι με πιάνει, αλλά γίνομαι κακός και αδικός στην κριτική μου. Και η πραγματικότητα στη συνέχεια έρχεται να με διαψεύσει με τον πιο απόλυτο τρόπο. Δεν πέρασε καιρός από τότε που τα έχωνα στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία, που έλεγα πως δεν κάνουν τίποτα, πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Έρχονται λοιπόν σήμερα να μου αποδείξουν πως η Παιδεία της χώρας βρίσκεται σε καλά χέρια. Συγκεκριμένα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ετοίμασε ήδη ριζοσπαστικές προτάσεις για την βελτίωση της εκπαιδευτικής διαστηριότητας στο Λύκειο και την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αντιγράφω από το in.gr:

Σαρωτικές αλλαγές στο Λύκειο και τις εισαγωγικές εξετάσεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ εισηγείται το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προς το υπουργείο Παιδείας. Προτείνονται επτά αλλαγές-κλειδιά στο χάρτη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, περιλαμβανομένης της καθιέρωσης δύο τύπων Λυκείου και εισαγωγικών εξετάσεων σε έξι μαθήματα.
Οι επτά αλλαγές-κλειδιά
- Αύξηση των διδακτικών ωρών στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου από 30 που είναι σήμερα σε 35 (επτάωρο και όχι εξάωρο).
- Στη Γ' Λυκείου οι κατευθύνσεις από τέσσερις που είναι σήμερα γίνονται τρεις, με τη θετική να συγχωνεύεται με την τεχνολογική.
- Ο βαθμός και των τριών τάξεων του Λυκείου θα συνυπολογίζεται στην εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
- Ο προφορικός βαθμός θα προσαρμόζεται στον γραπτό με μέγιστη απόκλιση τριών μονάδων και στις τρεις τάξεις του Λυκείου.
- Η αξιολόγηση των μαθητών για να περάσουν όλες τις τάξεις του Λυκείου θα γίνεται με πιο αυστηρά κριτήρια.
- Στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου όλα τα μαθήματα θα συμμετέχουν ισομερώς στη διαμόρφωση της βαθμολογίας.
- Οι μαθητές της Α' και Β' Λυκείου θα διδάσκονται κοινά μαθήματα γενικής παιδείας.
Συνέχεια εδώ...

Τελίκά τα πράγματα ήταν απλά. Μια ακόμα αλλαγή στο εξεταστικό σύστημα θα δώσει τη λύση στο εκπαιδευτικό πρόβλημα. Και εμείς ψάχναμε να βρούμε βελόνες στα άχυρα. Ευτυχώς που είναι και αυτοί οι ειδικοί επί των εκπαιδευτικών ζητημάτων και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Ηρέμισα τώρα!

Για τον Αρχιεπίσκοπο...

Ο αρχιεπίσκοπος είναι γνωστός για τα κυρήγματά του περί χαμένων πατρίδων από την αποχή που ήταν ακόμη Μητροπολίτης Δημητριάδος. Στο περιοδικό “Πληροφόρηση” που εξέδιδε η Μητρόπολη έγραψε ο ίδιος υποστηρικτικό άρθρο για τη φασιστική οργάνωση ΜΑΒΗ, που πέρασε την ελληνοαλβανική μεθόριο και δολοφόνησε δύο Αλβανούς στρατιωτικούς μέσα στο στρατόπεδο της Επισκοπής. Συγκεκριμένα έγραφε: “ φαίνεται πως οι συλληφθέντες μέλη της οργάνωσης ΜΑΒΗ, που δρα με στόχο την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου, προσφέρονται ως εξιλαστήρια θύματα στο βωμό τηςβελτίωσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Οι συνθήκες σύλληψης, φυλάκισης και διαπόμπευσής τους δείχνουν μια έσχατη υποτέλεια απέναντι στους αλβανούς. Που ηκούσθη να παραδίδει μια χώρα σε μίαν άλλη στοιχεία που εξακρίβωσε σε βάρος πολιτών της, που έδρασαν πατριωτικά και ηρωικά; Στο κάτω κάτω και ένοχοι αν είναι οι συλληφθέντες θα έπρεπε να συγκαλυφθούν. Γιατί τώρα ποιός θα θελήσει να αναλάβει κάποια τόσο επικίνδυνη αποστολή όταν είναι βέβαιος ότι η ίδια η κυβέρνηση θα τον απαρνηθεί; κατά τα άλλα τα όνειρα για ελευθερία στη Β. Ήπειρο θάπτονται, οι νέοι απογοητεύονται και η διπλωματία θριαμβεύει”.

Αλλά υπάρχει και συνέχεια...

έχουμε και επιστολή προς τον Παττακό πριν 4 χρόνια με αφορμή την έκδοση βιβλίου με τίτλο “Οδοιπορικό ενός στρατιώτου 90 ετών”.

“Στρατηγέ, με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το πόνημα με τον τίτλο Οδοιπορικό ενός στρατιώτου 90 ετών, το οποίον είχατε την ευγενή καλοσύνη να μου αποστείλετα και σας ευχαριστώ πολύ. Το αποσταλέν βιβλίον σας, στις σελίδες του οποίου εκθέτετε τις σκέψεις, τις επισυμάνσεις, τις τοποθετήσεις σας σχετικά με περιστατικά, επισόδια και γεγονότα από την μακροχρόνη διαδρομή και πορεία της ζωής σας, εντυπωσιάζει τον αναγνώστη με την απλότητα και την γλαφυρότητα του λόγου, το ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημα και την πηγαία ειλικρίνεια, τη συγκινητική εξιστόρηση και τη διάθεση αυτοκριτικής και αυτοσαρκασμού.

Όπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποία ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει. Εύχομαι ο Δομήτωρ κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος Κριτής πάντων, να σας χαρίζει πλούσια την Χάριν και την ευλογίαν Του.

Μετ' ευχών διαπυρών
Ο Αθηνών Χριστόδουλος”

Για τον Αρχιεπίσκοπο...

Πάει και αυτό το καρναβάλι, σήμερα Καθαρά Δευτέρα και το καλοκαίρι είναιπλέον κοντά. Σήμερα θα ασχολυθούμε λίγο με την ιστορία του κ. Χριστόδουλου, με αφορμή και ένα άρθρο του “Εθνους της Κυριακής”. Όλα ξεκίνησαν από τη “Ζωή”. Η “Ζωή” ήταν παραεκκλησιαστική οργάνωση, ιδρύθηκε το 1907 και τη μεταπολεμική περίοδο δραστηριοποιήθηκε στο πλευρό της βασίλισσας Φρειδερίκης στα πλαίσια του αντικομμουνιστικού αγώνα. Πολλά μέλη της οργάνωσης προβιβάστηκαν για τις υπηρεσίες τους σε θέσεις υπουργών στις κυβερνήσεις είται ως μητροπολίτες. Μια τέτοια πορεία φαίνεται να ακολούθησαν και τα μέλη τις Χρυσοπηγής, ανάμεσά τους και ο σημερινός αρχιεπίσκοπος Χρισόδουλος. Το 1965 έρχεται στην Αθήνα μαζί με τον διάκονο Καλλίνικο Καρούσο αφού μόνασαν από το 1961 ατην Ιερά μονή Βαρλαάμ στα Μετέωρα. Διορίζεται το 1968 γραμματέας της Ιεράς Συνόδου θέση την οποία διατήρησε καθόλη τη διάρκεια της επταετίας και μετά από αυτή. Από τη θέση αυτή ανέλαβε τη θεωρητική και ιδεολογική τεκμηρίωση της “πραξικοπηματικής συνόδου”, ενώ επιχειρεί να νομιμοποιήσει την υπόσταση της Ιεράς Συνόδου που διόρισε η χούντα με δική του μελέτη. Ο Αρχιεπίσκοπος αρθρογραφούσε κατά την επταετία και στο επίσημο όργανο της προπαγάνδας των συνταγματαρχών, τον “Ελεύθερο Κόσμο” καθώς και στην ακροδεξιά εφημερίδα “Στόχος”. Όταν εκλεχθηκε βέβαια στον αρχιεπισκοπικό θρόνο για να δικαιολογηθεί για τη δράση του εκείνη την περίοδο είπε το χαρακτηριστηκό ότι δεν ήξερε ότι γίνονταν βασανιστήρια ότι ήταν βαθιά νυχτωμένος γιατί τότε σπούδαζε και διάβαζε. Συνέχεια αύριο...

Oι παρενέργειες τις δημοσιότητας

Ακούσατε για το τελευταίο ξέσπασμα του Χριστόδουλου; Είναι μάλλον εξαιρετικά γελοίο, και σίγουρα ειρωνικό, να βλέπεις τον άνθρωπο που εκμεταλλεύτηκε τα ΜΜΕ όσο κανένας άλλος προκάτοχός του για να εξυπηρετήσει τους όχι πάντα πνευματικούς σκοπούς του να διαπιστώνει με τόσο μεγάλη καθυστέρηση ότι τα κανάλια δεν ενδιαφέρονται για τις ηθικές αξίες αλλά για την τηλεθέαση! Φοβερό!
Απορεί και εξοργίζεται με την τεράστια έκταση που πήρε το θέμα των σκανδάλων στην εκκλησία και ψάχνει εναγωνίως να βρει τις μυστικές δυνάμεις που κρύβονται πίσω από αυτό. Τα πράγματα είναι πιο απλά κύριε Χριστόδουλε (δυστυχώς για εσάς). Η αιτία είναι ότι πουλάτε! Και για αυτό έχετε συμβάλει κυρίως εσείς. Αυτές είναι οι παρενέργειες τις δημοσιότητας.
Έχω βαρεθεί να ασχολούμαι με τον Χριστόδουλο αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς εμένα το διάβασμα δεν με απορροφάει τόσο πολύ όσο εκείνον.

Για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας...

Με μεγάλη συγκίνηση παρακολουθούσα και εγώ σαν περήφανος Έλληνας τη μεγάλη στιγμή της ορκωμοσίας του νέου προέδρου. Ο παλιός κ. Στεφανόπουλος να έχει κατά τη συντριπτική πλειοψηφία χαρακτηριστεί ως ένας επιτυχημένος πρόεδρος. Ο νέος Κάρολος Παπούλιας να παρουσιάζεται από τα μέσα ως άλλος Βενιζέλος. Και γιατί δεν εκθειάστηκε, για το χιούμορ του, για την απλότητά του, για την πολιτική του διαύγεια, για τη γερμανομάθειά του. Και όταν εξαντλούνταν οι χαρακτηρισμοί ξεκίναγαν πάλι από την αρχή μην έχοντας τίποτε άλλο για να καλύψουν τον τηλεοπτικό χρόνο. Αλήθεια τι έκανε ο απερχόμενος πρόεδρος και πρέπει όλοι ντε και καλά να τον λέμε επιτυχημένο και τι θα κάνει ο επόμενος για να δικαιολογηθεί ο ίδιος χαρακτηρισμός που του έχει δοθεί από τώρα; Μήπως επειδή ο κ. Στεφανόπουλος τα είπε «χύμα και τσουβαλάτα» στον τότε πρόεδρο τον Ηνωμένων Πολιτειών; Το πόση σημασία του έδωσε ο Κλίντον στα λεγόμενά του το απέδειξε από το ειρωνικό γελάκι που έσκασε τη στιγμή που διάβαζε το λόγο του κ. Στεφανόπουλου. Τα δυο μεγάλα κόμματα μας πασάρουν κάποια πρόσωπα που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ που έπρεπε να προωθήσει πρόσωπο από το χώρο της δεξιάς, τώρα είναι η ΝΔ που πρέπει να βάλει πρόσωπο από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που επίσης κάνουν τα δύο κόμματα είναι να μας πιπιλίζουν συνεχώς το μυαλό ότι αυτά τα πρόσωπα είναι τα ενδεδειγμένα, ότι εκφράζουν τον ελληνικό λαό και αποτελούν την ιδανική συναινετική λύση. Το αν αυτά τα πρόσωπα κάνουν κάτι σε αυτή τη θέση, αν είναι ικανά να κάνουν κάτι εκτός από τα ταξιδάκια, τις δεξιωσούλες είναι κάτι το οποίο πρέπει να ξανασκεφτούμε…

Υ.Γ.: Ο καινούριος πρόεδρος θα αλλάξει και τους γαλονάδες που τον συνοδεύουν σε κάθε του εμφάνιση; Όχι τίποτε άλλο αλλά τόσα χρόνια βαρέθηκα να βλέπω τους ίδιους και τους ίδιους…

Περί ορκωμοσίας ο λόγος...

Λόγος πολύς γίνεται τελευταία για το ποιος θα ορκίσει τελικά τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Υπογραφές μαζεύονται για να μην τον ορκίσει ο Χριστόδουλος αλλά η Πρόεδρος της Βουλής. Εφημερίδες αρθογραφούν καθημερινά επί του θέματος. Ο ΣΥΝ απειλεί να αποχωρήσει αν εμφανιστεί ο "Ακατανόμαστος". Δεν είναι ότι είμαι γκρινιάρης, δεν είναι ότι δεν συμμερίζομαι το αίτημά τους, δεν είναι ότι θέλω πάντα να παίζω το ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου (το τελευταίο ίσως και να είναι) αλλά μου τρώει το μυαλό μια απορία. Θα προέβαλαν άραγε όλοι αυτοί το ίδιο αίτημα αν Αρχιεπίσκοπος δεν ήταν ο Χριστόδουλος αλλά κάποιος σαν τον Αναστάσιο ή τον Βαρθολομαίο;
Φοβάμαι πως θα μου βγει το όνομα με αυτά που γράφω αλλά θα σκάσω αν δεν το κάνω...

Το σκοτεινό μέλλον της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ του Μπους

Αναδημοσιεύω την είδηση από το news.in.gr άφωνος και οργισμένος...
Σε μία κίνηση που κατ' ουσίαν «στοχεύει» τους πολέμιους της θανατικής ποινής οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από διεθνή συμφωνία που προβλέπει ότι οι ξένης υπηκοότητας κρατούμενοι έχουν δικαίωμα επαφής με διπλωματικούς εκπροσώπους των κρατών προέλευσής τους, αποκαλύπτει την Πέμπτη η εφημερίδα Washington Post.
Η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Κοντολίζα Ράις έχει ενημερώσει μέσω επιστολής τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν με επιστολή της ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «αποσύρονται διά της παρούσης» από το Προαιρετικό Πρωτόκολλο στη Συνθήκη της Βιέννης για τις Προξενικές Σχέσεις (Optional Protocol to the Vienna Convention on Consular Relations).
Τα τελευταία χρόνια ξένες χώρες με την υποστήριξη πολέμιων της θανατικής ποινής εντός των ΗΠΑ είχαν προσφύγει με επιτυχία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εναντίον της επιβολής της θανατικής ποινής σε βάρος υπηκόων τους από πολιτείες των ΗΠΑ, χωρίς να έχουν προηγηθεί επαφές με διπλωμάτες από τις χώρες προέλευσης των θανατοποινιτών.
Στα τέλη Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Ο.Μπους συμμορφώθηκε με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου να επανεκδικασθούν οι υποθέσεις 51 Μεξικανών υπηκόων, οι οποίοι έχουν καταδικασθεί σε θάνατο διότι οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ δεν τους είχαν ενημερώσει για το δικαίωμά τους να έλθουν σε επαφή με διπλωμάτες από την πατρίδα τους.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε προηγουμένως μετακυλίσει στις πολιτειακές αρχές την ευθύνη να αποφασίσουν την μοίρα των 51 Μεξικανών.
Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε στην Washington Post ότι η απόσυρση των ΗΠΑ από το Πρωτόκολλο της Βιέννης αποτελεί ένα μέτρο προστασίας από αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου που «αναμειγνύονται» σε αποφάσεις και κρίσεις δικαστηρίων των ΗΠΑ.
Θα μου πείτε τώρα, καλά περίμενες κάτι διαφορετικό από τις ΗΠΑ του Μπους; Το τραγικό με εμένα είναι ότι περίμενα (έστω και από τις ΗΠΑ του Μπους) :-(

Κλειστή Σχολή

Σήμερα η σχολή μου είναι κλειστή. Συμμετέχει στο συλλαλητήριο του Συντονιστικού Αγώνα των ΑΕΙ το οποίο αντιτίθεται στη σημερινή κατάθεση (προς ψήφιση) του νομοσχεδίου της κυβέρνησης για την αναγνώριση των ξένων τίτλων σπουδών (ρυθμίσεις για την αντικατάσταση του ΔΙΚΑΤΣΑ) εξαιτίας της αναγνώρισης ως ισότιμων των πτυχίων τρίχρονων σπουδών (Bachelor + 1 χρόνο Master).
Δεν έχει μεγάλη σημασία να αναλύσω το συντεχνιακό χαρακτήρα του αιτήματος. Σημασία έχει να σας πω τι σημαίνει το ότι συμμετέχει η σχολή μου σε αυτή τη διαμαρτυρία.
Αντίθετα με ότι θα μπορούσε κανείς να υποθέσει με την ανάγνωση της παραπάνω πρότασης, αυτή δεν σημαίνει πως συμμετέχουν οι φοιτητές της σχολής μου στο συλλαλητήριο. Κάθε άλλο μάλιστα! Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα για αυτό. Θα μάθουν ότι η σχολή είναι κλειστή προσερχόμενοι σήμερα για μάθημα, θα αναθεματίσουν την τύχη τους που ξύπνησαν πρωί πρωί και έκαναν τόσο δρόμο για το τίποτα και θα κατευθυνθούν στα γρήγορα στη πλησιέστερη καφετέρια (για να μην πάει χαμένο και το πρωινό).
Το ότι η σχολή μου συμμετέχει στο συλλαλητήριο σημαίνει πως χθες μαζευτήκαμε είκοσι νοματαίοι σε μια αίθουσα για να κάνουμε συνέλευση και το διοικητικό συμβούλιο που αποτελείται από μέλη της Πανσπουδαστικής (Κνίτες) κατέθεσε «αγωνιστική πρόταση» η οποία υπερψηφίστηκε από την πλειοψηφία των 13 ατόμων (που κατά σύμπτωση είναι Κνίτες). Και έτσι σήμερα η σχολή μου είναι κλειστή για να διευκολυνθούν στην προσέλευση στο συλλαλητήριο οι φοιτητές (ποιοι φοιτητές; Αυτοί οι 13 μάλλον). Δημοκρατικές διαδικασίες.
Δεν έχω πρόβλημα με τους Κνίτες που κλείσανε τη σχολή μου. Τη δουλειά τους κάνουνε και μάλιστα πολύ καλά. Αφού δεν πατάει κανείς στις συνελεύσεις είναι φυσικό αποτέλεσμα να αποφασίζουν και να διατάζουν 13 άτομα. Το πρόβλημά μου είναι όταν ακούω φράσεις όπως «οι φοιτητές δώσανε βροντερό παρόν και αντιστάθηκαν στην υποβάθμιση της παιδείας» κ.τ.λ. Από όσο ξέρω αυτό που συμβαίνει στη σχολή μου δεν απέχει πολύ από αυτό που συμβαίνει στις περισσότερες σχολές και αυτό φαίνεται και στην τεράστια συμμετοχή φοιτητών στα κατά καιρούς φοιτητικά συλλαλητήρια – το πολύ 2000 άτομα να μαζευτούν, δηλαδή οι οργανωμένοι στις αριστερές φοιτητικές παρατάξεις.
Μάλλον το ότι αυτοί εκφράζουν τα αιτήματα του συνόλου των φοιτητών της χώρας απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Όσο απέχει και η φράση «φοιτητικό κίνημα»…

Απόψε οι άνθρωποι

Τσικνοπέμπτη. Σούρουπο. Πλάκα. Θησείο. Μοναστηράκι. Αθηνάς. Ομόνοια. Άνθρωποι. Γύρω μου. Παντού. Άλλες φορές θα με έπιανε ασφυξία. Όχι απόψε.
Απόψε οι άνθρωποι δεν περπατάνε βιαστικά. Απόψε οι άνθρωποι δεν πάνε στις δουλειές τους. Απόψε οι άνθρωποι δεν είναι σκεφτικοί. Απόψε οι άνθρωποι δεν είναι μουτρωμένοι.
Απόψε είναι τόσο διαφορετικοί. Κοιτάζουν γύρω τους με δίψα. Είναι εδώ γιατί το διάλεξαν. Θα φύγουν όποτε θέλουν. Ξεχνούν την καθημερινότητα. Αδιαφορούν για την τηλεοπτική πραγματικότητα. Δεν είναι ο μέσος όρος. Δεν είναι θύματα μιας ανιαρής φάρσας που ονομάζεται φυσιολογική ζωή. Απόψε έχουν δική τους ζωή. Τόσο διαφορετική…Απόψε μου αρέσουν. Όλοι. Κι εγώ. Με φωνάζουν οι φίλοι μου. Τους είχα σχεδόν ξεχάσει. Γύρω μου μοιάζουν όλοι φίλοι μου. Μια μεγάλη παρέα. Παράξενο. «Τώρα, έρχομαι…»

Το όνειρο ενός σκύλου

Γιατί πάτε να δείτε μια ταινία; Για τους πρωταγωνιστές; Για το σενάριο; Για τη σκηνοθεσία; Για να περάσει ευχάριστα η ώρα σας; Για το νόημα της ταινίας; Για όλα αυτά μαζί;
Τι σύμπτωση! Κι εγώ για αυτά πάω να δω μια ταινία. Όμως αυτό που μου αρέσει περισσότερο από όλα είναι να βγαίνω έξω από τη σκοτεινή αίθουσα και να βλέπω τον κόσμο με άλλα μάτια. Να νιώθω εξωγήινος. Να κοιτάζω παράξενα τους γύρω μου. Να προσέχω μικροπράγματα. Να χάνομαι σε παράξενες εικόνες που έχει σφηνώσει η ταινία στο μυαλό μου. Αυτό που μου αρέσει σε μια ταινία είναι να με μαγεύει.
Κι αυτό μου έκανε Το Όνειρο Ενός Σκύλου του Άγγελου Φραντζή. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες καλές ελληνικές παραγωγές (εννοώ από άποψη σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, ήχου στα οποία οι περισσότερες ελληνικές ταινίες είναι κάτω από τη βάση) που μπορείς να πεις πως άξιζαν τα λεφτά τους. Καταπληκτική κίνηση της κάμερας (δείτε το πρώτο οχτάλεπτο μονοπλάνο και μετά το συζητάμε!), χαρακτήρες βγαλμένοι από κόμικ, καρτουνίστικα χρώματα και όμορφες γνωστές μουσικές είναι τα συστατικά της μαγείας της ταινίας.
Το κύριο συστατικό της μαγείας όμως είναι η ονειρική ατμόσφαιρα της ταινίας. Τα αλλόκοτα περιστατικά που συμβαίνουν στους πρωταγωνιστές είναι περιστατικά ονείρων. Εκεί που όλα μοιάζουν συνηθισμένα ανοίγεις μια πόρτα και βρίσκεσαι σε άλλο κόσμο. Μην προσπαθείτε να βρείτε νοήματα σε αυτά που συμβαίνουν. Δεν θα έχετε μεγάλη επιτυχία σε αυτό! Όλα έχουν τόσο νόημα όσο έχει και ένα παράξενο όνειρο. Απλά αφεθείτε στον τρελό καταιγισμό παράξενων εικόνων και χαθείτε μέσα τους.
Όλη η ταινία γυρίστηκε νύχτα και χαράματα. Στα πιο ψαγμένα, όμορφα και ασυνήθιστα μέρη του κέντρου της Αθήνας. Αν μένετε εκεί είναι σίγουρο πως θα αναγνωρίσετε μερικά τουλάχιστον και θα αναρωτηθείτε: «μα πως μου ξέφυγε εμένα αυτό;» Ο Φραντζής αποδεικνύεται ιδανικός ξεναγός σε όσα έχουμε μες τα πόδια μας και δεν προσέχουμε ποτέ.
OK, σταματάω εδώ γιατί νομίζω είναι φανερό πόσο πολύ μαγεύτηκα από αυτή την ταινία. Δείτε τη και τα ξαναλέμε! Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε το site της ταινίας (link).

Αντιγραφή στις Εξετάσεις ή Το Πρόβλημα του Λαθρεπιβάτη

Την Παρασκευή τελείωσε η εξεταστική μου περίοδος με μια απελπιστικά λευκή κόλλα. Ούτε μια πρόταση, ούτε μια λέξη, ούτε μια μουτζούρα (έτσι για το καλό!) δεν αξιώθηκα να κάνω. Υπέροχα! Δεν ξέρω αν φταίει αυτό (ίσως να φταίει αυτό), μα από εκείνη τη μέρα μου καρφώθηκε στο μυαλό μια εξόχως ενοχλητική εικόνα καθώς και μερικές σκέψεις γεμάτες θυμό και κακία που τη συνοδεύουν.
Ξανθιά γκόμενα στα δεξιά μου, ντύσιμο στην τρίχα, βάψιμο νύχτας κι ένα τσαντάκι λεοπαρδαλέ! Το έχει ανοίξει και βγάζει τις σελίδες του βιβλίου μία μία σε σμίκρυνση – επαγγελματική δουλειά. Ούτε το τσαντάκι του Sport Billy να ήταν! Ανετότατα αντιγράφει ότι διαβάζει, μόνο όταν πλησιάζει ο επιτηρητής κάνει διάλειμμα. Την βλέπει όλη η σειρά, και οι δύο προηγούμενες σειρές. Δεν φαίνεται να την απασχολεί, δεν τους ξέρει, δεν την ξέρουν. Δεν έχει πατήσει σε μάθημα, δεν θα τους ξαναδεί πριν την επόμενη εξεταστική, δεν θα την ξαναδούνε. Υπέροχα για δεύτερη φορά!
Φαντάζομαι όλοι θα ξέρετε (αφού όλοι έχετε περάσει από θρανία) για εκείνο τον άγραφο μα απαραβίαστο ηθικό κανόνα που λέει πως ποτέ δεν προδίδουμε τους συμμαθητές μας που αντιγράφουν. Ή καλύτερα: Δεν γινόμαστε καρφιά! Είναι κάτι που μαθαίνουμε καλά από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού χωρίς κανείς να μας το πει. Μας φαίνεται αδιανόητο κάτι τέτοιο. Η ρετσινιά του χαφιέ είναι η χειρότερη δυνατή τιμωρία.
Ok! Παραδέχομαι πως κατά καιρούς κι εγώ έχω προσπαθήσει να αντιγράψω με σκονάκι (χωρίς μεγάλη επιτυχία – ανάθεμά με – διότι τέτοιος χέστης που είμαι κινδυνεύω να αποκαλυφθώ μόνος μου). Το θέμα είναι πως μεγαλώσαμε πια, και θα πρέπει να ξανασκεφτούμε καλύτερα κάποια πράγματα. Αυτή η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη είναι 100% προβληματική.
Ακόμα κι αν συμφωνήσω πως οι εξετάσεις είναι άδικο σύστημα, πως κάποιοι δουλεύουν και δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν, πως ο καθηγητής είναι σπασίκλας, το μάθημα βλακεία, πως «ένα μάθημα χρωστάω τέσσερα χρόνια, πρέπει να πάρω κάποτε και πτυχίο», ακόμα και τότε δεν μπορώ να δικαιολογήσω το σκονάκι. Γιατί αυτή η πρακτική δεν είναι κλεψιά από το σύστημα ή τον καθηγητή (αν ήταν μόνο αυτό μαγκιά σας!) αλλά κλεψιά απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους συμμαθητές (συμφοιτητές και πάει λέγοντας).
Όποιος αντιγράφει βάζει τον εαυτό του σε μια προνομιακή θέση σε σχέση με τους άλλους. Αυτός είναι το ξεφτέρι και οι άλλοι τα κορόιδα! Αν το σύστημα είναι άδικο, τουλάχιστον είναι άδικο με όλους. Η ανισότητα απέναντι στους κανόνες είναι η χειρότερη αδικία. Σε αυτή την περίπτωση το κέρδος κάποιου είναι ζημία για όλους τους άλλους. Και δεν μιλάω μόνο σε ηθικό επίπεδο.
Ξέρετε το πρόβλημα του λαθρεπιβάτη; Φανταστείτε κάποιον που χρησιμοποιεί τα μέσα μεταφοράς χωρίς να πληρώνει εισιτήριο. Δεν θα καταρρεύσει το δίκτυο συγκοινωνιών από αυτή το διαφυγών κέρδος αλλά τι θα γινόταν αν οι περισσότεροι κάνανε το ίδιο; Αυτό που ισχύει στο παράδειγμα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς ισχύει σε όλη την κοινωνική δράση.
Αν οι περισσότεροι αντίγραφαν στις εξετάσεις οι συνέπειες θα ήταν ολέθριες. Υποβάθμιση της αξιολόγησης σημαίνει υποβάθμιση των πτυχίων. Αλλά και υποβάθμιση της γνώσης. Ποιος θα εμπιστευόταν έναν γιατρό αν υποψιαζόταν πως έχει πάρει με τέτοιο τρόπο το πτυχίο του. Και ποιος θα έστρωνε τον κώλο του να μάθει καλά κάποια πράγματα αν μπορούσε να αντιγράψει.
Φιου! Αυτά και άλλα πολλά σκεφτόμουν, εκνευρίστηκα, απογοητεύτηκα και σηκώθηκα να φύγω. Λέτε να γινόταν καλύτερος ο κόσμος αν εγώ γινόμουν χαφιές;